به حدی از کتاب خوشم آمد که نمیتوانم بیان کنم.
این کتاب معرفی صرف از احوالات یا زندگی یکی از شهدای کربلا نیست. بلکه به من آموخت قدم به قدم خودم را با سعید و سایر اصحاب قیاس کنم و همراه شوم .
        

          نویسنده با تحلیل شخصیت، کارها و گفتارهای سعید بن عبدالله حنفی از شهدای کربلا مطالب بسیار خوبی را بعنوان الگو برای مخاطبین بیان کرده است.
سعید همان شهیدی است که هنگام نماز ظهر عاشورا جلوی امام ایستاد و در راه محافظت از جان حضرت به شهادت رسید.
از نکات بسیار خوب کتاب بیان مطالبی در زمینه روش پژوهش دینی و تاریخی است که بسیار مفید و موثر هستند
        

          سلام بر محافظان زیبا‌ترین نماز جاودانه تاریخ!.
همین قدر که به درد امام بخوریم که تیر به تن ما بخورد ولی به امام نخورد.
این‌که از لذت میدان رفتن و ابهت جنگ هم گذشت و ایستاد تا بدنش پر از تیر شود حتی از لذت نماز جماعت با امام هم گذشت ...
همه و همه یعنی #تکلیف_مداری.
👈کربلا آمده است تا به ما #درس_عبدالله_شدن بدهد نه #عبدالحال شدن!
ببین #تکلیف چیست؟ همانجا باش!
و خوش تمنایی است این تمنا:
👈" کاش در آنجا که باید باشم، باشم! "

.
پ‌ن) سعید پیک دعوت مردم کوفه بود، بعد پیام امام رو به مردم کوفه رسوند، بعد پیام مسلم رو به امام رسوند بعد با امام همراه شد تا کربلا...
چهار مرتبه آواره بیابان شدن ...
هزار و دویست فرسخ راه...
چیزی حدود شش ماه ...
.
سعیدبن_عبدالله از اون شخصیت‌هایی هست که هر کسی داستانش رو میشنوه برای چند لحظه هم که شده دلش میخواد تصور کنه اگه جای او بود چه میکرد!؟
و اغلب خودمون رو ناتوان میبینیم از انجام کاری که ایشون کرد...
به این فکر میکنم ۱۲ چوبه تیر مسموم خورده باشی جلوی تیر ۱۳ رو با صورت بگیری که مبادا به امام بخوره....
تازه لحظه جان دادن از اربابت بپرسی:
"""آیا وفا کردم؟""""
(شاید #وفا مهمترین مظهر ایمان و #علاقه به دیگری باشه.
وفا بهترین محک برای سنجش #صداقت و #ایمان است.)
کربلا معدن وفاست .....
👈وفا یعنی پیمانه‌ات را پُر کنی که دیگه جای "ای کاش..." نباشه!
... و تا هفتادو سومین نفر نشوی،
احساسات اصحاب را نخواهی فهمید.



#راهی_با_سعید
( گذری بر #حسین_شناسی_سعیدانه با جناب سعیدابن‌عبدالله)
#سید_علی_اصغر_علوی
#نشر_سدید
        

          بسم‌الله...
شما را نمی‌دانم، اما پررنگ ترین و شاید هم تنها تصویری که از نماز ظهر عاشورا دارم مربوط به سکانسی از مختارنامه است، از میان مدافعان نماز تنها زهیر را می‌شناختم  که غالبا داستانش را می‌دانیم.
اما امروز می‌خواهم از سعید برایتان بگویم؛ جناب سعید بن عبدالله‌!
سعید بن عبدالله از مدافعان امام حسین در نماز عاشوراست که خودش را به دم تیرها می‌سپارد و بعد شهید می‌شود. سر به دامن اباعبدالله و با سوالی که تا ابد داغی‌ست بر دل من و امثال من «اَوَفَیتُ یابن رسول اللّه ؟»

می‌خواهم خودم را بگذارم جای کسی که نه سعید را می‌شناسد و نه امامش را.
مگر یک فریضه دینی چقدر مهم است که فرزند پیامبری چون حسین در معرکه جنگ آن را به پا می‌دارد؟
و فراتر از آن، آدمی به کجا می.رسد که خودش را سپر تیرها کند تا محبوبش لحظه‌ای نماز بخواند، چقدر امام می‌تواند عزیز باشد که تو برای حفظ جانش از لذت اقامه نماز به امامتش بگذری و خودت را سپربلایش کنی؟

قدری از نماز عاشورا فاصله بگیرید.
فعل ها را سوم شخص است اما شما بدانید که قبل از همه، خودم را مخاطب قرار داده‌ام.
یادتان می‌آید چند بار گفته‌اید « یا لیتنا کنت معک» ؟!
پنج بار؟!
پنجاه بار؟!
یا شاید هم بیشتر...
از عالمی نقل شده:« دوست داشتم ظهر عاشورا همراه امام باشم، آنقدر گفتم و آرزو کردم تا در خواب دیدم ظهر عاشوراست.
سمتی لشکر یزید ایستاده و مقابلش سپاه امام.
خوشحال از اینکه آرزویم برآورده شده، همراه سپاه امام ایستادم کمی که گذشت ترس برم داشت.
به خودم که آمدم با عجله در حال دور شدن از سپاه امام بودم!»
اینها را گفتم برای اینکه عیار جناب سعید بن عبدالله را بدانید و فکر نکنید سعید شدن آسان است، آن هم جایی که علمایی چون آیت الله دستغیب از صحرای بلا دور می‌شوند!

اما برگردیم به کتاب «راهی با سعید»
کتاب را در نمایشگاه مجازی کتاب خریدم.
نه نویسنده را می‌شناختم و نه سید بن عبدالله را.
طرح جلدش و عنوان «حسین شناسی سعیدانه» باعث شد دلم بخواهد در کتابخانه‌م داشته باشمش.
این کتاب، همانطور که نویسنده‌اش در ابتدا گفته یک اثر تحقیقی است و برای پژوهشگران عاشورایی کاربرد دارد.
دست شما را می‌گیرد و وارد کلاس عاشورایی می‌شوید.
احوالات سعید را بررسی می‌کنید، از اشتراکات و تمایزهای سعید با دیگران می‌گوید و راهکار ارائه می‌دهد برای تبدیل شدن به شیعه‌ای بهتر و حتی تبدیل شدن به سعیدی دیگر.
یک لحظه توقف کنید؛ این تعاریف به این معنا نیست که شما با یک اثر همه چیز تمام مواجهید.
کتاب ایرادهایی هم دارد؛ نقد اولم به عنوان کتاب است «حسین شناسی سعیدانه» به نظرم بیشتر از اینکه کتاب اثری برای حسین شناسی باشد، اثری است برای آموزش وظایف مأموم در برابر امامش. البته ممکن است منظور نویسنده از این عنوان، بررسی حالات سعید نسبت به امام حسین علیه السلام باشد.
خالی از عاطفه و خشک بودن قلم نویسنده هم از ایرادات دیگر کتاب است. البته باتوجه به اینکه نویسنده در ابتدا گوشزد کرده شما با یک کتاب تحقیقی روبرویید، از دلایل بی عاطفه بودن متن است.
راستش را بخواهید من به این کتاب نقد دارم اما با همه این نقدها، راهی با سعید از عزیزترین کتابهای کتابخانه ام است به دو دلیل؛ اول اینکه من را با جناب سعید بن عبدالله آشنا کرد و با همین آشنایی دلم خواست سعید شوم و بعد با تکرار برایم جا انداخت که اگر خودم را کنار بکشم، تیر به امامم می‌خورد!
نمی‌گویم با خواندنش سعید شدم و حالا سپر تیرها هستم، اما باعث شد به سپر تیرها شدن، فکر کنم و همین برای منِ فراری از بلا گام بزرگیست.
نهایتا راهی با سعید را بخوانید برای شناخت جناب سعید، البته اگر با خالی از عاطفه بودن کتاب مشکلی ندارید.
        

          قالب یکسان نویسنده برای تمام آثار، به جای اینکه بیانگر سبک شخصی باشد، بیشتر روشی ست برای پوشاندن لاغری آثار...ایده های در حد یک مقاله