به قصد کتاب ترسناک خواندمش اما تنها چیزی که ندیدم ترس بود.
البته که شاید چند صفحه اخر کمی ترسناک محصوب شود  اما از نظر من قطعا نور کم و صدای جیغ   آن هم در انتهای داستان به تنهایی نمی تواند کتاب را ترسناک کند‌.
ادبیات این کتاب سیامک گلشیری کاملا با کتاب های دیگرش متفاوت بود.
و در کل کامی(کامیار)در انتهای داستان چوب اعتماد بی جایش را خورد ، اعتمادی که ضرری زیاد رساند.
به عنوان یک کتاب ایرانی ، غیر ترسناک و کوتاه قابل تحسین بود.
        

          اگه قلم سیامک‌گلشیری رو دوست دارید این کتاب رو هم حتما بخونید.
داستانش تقریبا شبیه (( داستان انتقام)) از همین نویسنده بود، تو مایه های همون داستانا و اینکه شخصیتای داخل داستان چندتا پسرن مثل بقیه ی کتابای ایشون.
درکل خیلی دوستش داشتم.
        

          همان‌طور که از اسم کتاب پیداست، داستان اولین روز تابستان یک نوجوان به نام کامیار است. پسری که خیلی زود به یکی از دوستانش اعتماد می‌کند و ناخواسته پایش به یک ماجرای مرموز باز می‌شود.
شروع کتاب فوق‌العاده جذاب است. اصلا خودش یک کلاس آموزشی برای داستان‌نویسی است.
با جلو رفتن داستان و باز شدن گرۀ اصلی انگار قوت کتاب ته می‌کشد و دیگر چیز خاصی برای ارائه ندارد!
        

          داستانی بسیار معمولی ، و قلمی نه چندان قوی ..
        

          به اکثر نوجون ها پیشنهاد میکنم.
مادرم داد تا بخونمش منم تمام مدت غر میزدم که چرا باید همچین چیزی رو بخونم.
اما شاید یه گوشه کنار از زندگی مون کامیار بودیم و خودمون نفهمیدیم.