«ما اندوهگین نیستیم که می‌گرییم، چون گریه می‌کنیم اندوهگینیم»

شانزده داستان از احمد اخوت. حداقل هشت داستان عالی دارد. چهارتا خوب و چهارتا معمولی.
ترکیبی از نویسندگی و دیوانگی.
احمد اخوت در این داستان‌ها، پای شخصیت‌های مشهور را به میان کشانده. رد پای بورخسیِ خودش هم غالبا دیده می‌شود. معجونی از واقعیت و تخیل و تاریخ برگردان.
اسم‌ داستان‌ها درجه‌یک و پایان‌بندی‌های قابل تامل. 
شاید روزی دوباره برگشتم و مجددا خواندمش.
        

          نثر تر و تمیز اخوت خوشحالم کرد.