کتابی بسیار روان و خوش‌خوان با ترجمۀ درخشان از حسن امیری‌آرا که به تأملات فیلسوفان شاخص تاریخ غرب درباب تراژدی به شکل دقیق و عمیقی پرداخته است. در حسن این کتاب همین بس که حتی مقدمه‌هایی که درباب فیلسوفان نوشته که چیزی جز مدخلی برای ورود به بحث‌های آنان درباب تراژدی نیست هم عمیقاً روشنگر است. برای بنده کتاب خصوصاً از آن جهت روشنگر است که از ارجاعات نانوشتۀ فیلسوفان درجۀ اول به یکدیگر پرده برمی‌دارد؛ ارجاع نانوشتۀ کیرکگور به هگل، ارجاع نانوشتۀ نیچه به هولدرین و ارجاع نانوشتۀ ژیژک به کیرکگور و ...
به تعبیری می‌توان گفت که تحلیل تراژدی در کانون توجه تمامی متفکران تراز اول غربی بوده است و به‌نحوی، توضیح آن بن‌مایۀ تفکرات آنان را صیقل می‌دهد؛ چیزی که ردی مشابهی از آن در تفکر ما یافت نمی‌شود و این خود شایسته توجه است.
        

          تراژدی چیست؟ چرا علی‌رغم اندوهبار بودن برای آن ارزش قائلیم؟
به نظرم به این خاطر است که در زندگی دوراهی‌هایی اخلاقی وجود دارد که هیچ‌کس نمی‌تواند با دستانی کاملا پاک از آن خارج شود و تراژدی تلاشی امیدوارانه است برای ارائه راه‌حلی. با چنین دیدی این کتاب درباره زندگی هم هست.

گذشته از اینکه پاسخ سوالات بالا را در کتاب بیابیم یا نه، مطالعه این کتاب تجربه جالبی از مطالعه یک کتاب درسی فلسفه بود. برای من جالب بود که چگونه می‌توان از زوایای متعددی به مسئله واحدی نگریست و جواب‌هایی قابل توجه ارائه داد. کاش اساتید فلسفه بیشتر شبیه جولیان یانگ بودند.

البته برای من که مطالعه چندانی در این موضوع ندارم برخی بخش‌ها سخت بود و نتوانستم با آن‌ها همراهی کنم اما این باعث نشد که برخی قسمت‌های کتاب برایم بسیار راهگشا نباشند. به نظرم این ویژگی هم نتیجه قلم روان مولف است.
        

          ●مشخصه که مطالعه‌ی این کتاب، نیاز به دانش پیشینی فلسفی داره، اما اگر استاد فلسفه‌ای در مطالعه‌ی کتاب همراهی کنه، احتمالا اون نیاز تا حدودی  برطرف میشه، یعنی خیلی از مطالب کتاب نیاز به توضیح داره.

●با این حال برای فهم بهتر مطالب و مطالعه‌ی تخصصی درست‌تره که جدای از نظریات یانگ، نظر هر فیلسوف جداگانه و از منبع اصلی خودش خونده بشه، چون ممکنه در جاهایی برداشت ما متفاوت از یانگ باشه و حتی بهش نقد داشته باشیم.

●جالب‌ترین بخش کتاب برای من نویسنده‌ایه که به تمام فلاسفه و نظریات فلسفی و تراژدی‌شون تسلط خوبی داره و در خیلی از مطالب به صورت رفت‌وبرگشتی نظرات فلاسفه رو با هم مقایسه می‌کنه. 
 
●مطالعه‌ی این کتاب به تمام منتقدان سینما، اهل فلسفه‌ی علاقمند به تئوری سینما، نویسندگان و فیلنامه‌نویسان   پیشنهاد میشه. 
        

          خیلی عجیبه که بیش از دو هزار سال پیش در یونان نوع یگانه‌ای از هنر نمایشی به نام تراژدی وجود داشته که هنوز که هنوزه بی‌نهایت مهمه و فیلسوفا و نویسنده‌ها و هنرمندای زیادی هنوز درگیر اینن که چی بوده در تراژدی که چنین عمیق تأثیرگذار بوده و آیا گونه‌ای زایش تراژدی در عصر ما ممکنه یا نه. آیا نمایشنامه‌های شکسپیر هم تراژدی‌ان یا نه؟ و خب همین؟ سوفوکل، آیسخلوس، اوریپید و شکسپیر؟ دیگه هیچ تراژدی‌نویسی نداریم یعنی؟

 جولیان یانگ در این کتاب سعی می‌کنه تاریخچه‌ای از دیدگاه‌های فلسفی مختلف درباره‌ی چیستی و تعریف تراژدی، لذت پارادوکسیکالی که در تراژدی وجود داره و امکان زایش دوباره‌ش در جهان پس از مدرنیته رو در اختیارمون بذاره و به نظرم نتیجه یه کتاب درست حسابیه که خیلی کمک‌کننده است. خیلی از این کتاب یاد گرفتم و بیش از پیش متوجه شدم چقدر ارائه‌ی تعریف برای گونه‌های هنری سخت و دشوار و شاید حتی غیرممکنه ولی همین تلاش چقدر کمک می‌کنه تا درک‌مون ازش عمیق‌تر و جامع‌تر شه.
        

          محتوا عالی
ترجمه عالی
فکر کنم بهترین منبع تو زبان فارسی و یکی از بهترین منابع انگلیسی تو این موضوع باشه.