داستان‌هایی پراحساس، ملیح، و شاعرانه. همه‌شان را دوست داشتم، به‌جز آخری. حتماً ارزش خواندن دارد.
        

          چقدر نثر این آقای صالح اعلا لطیف و دوست داشتنیه
        

          اوّلین کتابیه که از محمد صالح‌اعلا می‌خونم.
داستان‌ها فاز خیلی متفاوتی از هم داشتند. انگار که نوشته‌هاش رو از جاهای مختلف -بدون ارتباط موضوعی- کنارهم جمع کرده باشند؛ مخصوصاً اون مقاله‌طوریش که راجع به موسیقی بود. که اصلاً حالت داستانی نداشت و انگار اون وسط اشتباهی copy-paste شده بود.
بعضی توصیفاتش زیبا و احتمالاً منحصر به خود صالح‌‌علا بودن.
        

          .
#کتاب_خواندم
#محمد_صالح_علا
#اجازه می فرمایید عاشق شما شوم؟

آقای صالح علاء من تاکنون که از خدا عمر گرفته ام کتاب الکترونیک نخریدم چون به گمانم هدر دادن پول بود..🫠
 اما کتاب های شما من را گمراه کرد و من دو جلد خریدم.. آن هم با ده هزار تومان 😌
ومتاسفانه پشیمان هم نیستم..

این کتاب مجموعه چند داستان با ادبیات خاص و نگاه احساسی آقای اعلاست..
من بیشتر از همه داستان  "حجله زن بیوه" را دوست داشتم.

*دیشب در خواب می خندیدی.. 
من از وقتی زن تو شدم، همیشه در خواب می خندم..
. 
.
        

          اولاش خیلی ارتباط نگرفتم با داستانا، ولی از یه جایی به بعد داستان‌ها برام حکم قند فریمان رو داشتن! آب میشدن و قلبم رو شیرین می‌کردن :)
        

          مجموعه ای داستان کوتاه بود، قشنگ بود و ملایم
        

          مجموعه داستانی ناب و خواندنی است
مخصوصا داستان "جلال آباد" واقعا فوق العاده ست
        

          کتابی به شدت لطیف و جذاب و عاشقانه
        

          پر از داستان‌های کوتاه قشنگ و حقیقتاً اولین کتابی بود می‌خوندم و فصل‌هاش به هم مربوط نبود جالب بود ولی یه خورده باعث اذیت شدنم می‌شد
از همین رو نمی‌تونم نظری درباره کتاب بدم اما حس خوبی که از داستان‌هاش گرفتم یا احساساتی که نویسنده به من منتقل کرد بیان می‌کنه که شاید کتاب ارزش خوندن رو داشته باشه
        

          کتاب برایم همانند یک فنجان گل گاوزبان بود !آرامش بخش و دوست داشتنی .روایت ها و داستانها با تعابیر زیبای شاعرانه و سادگی خاصی به دل آدم مینشیند
داستان بن بست آینه را دوست داشتم و عاشق روایت “روزی که من عاشق شدم” شدم ! بیش از ده بار این روایت را خواندم و هر بار از خوانش تعابیر شاعرانه و لطیف آن لذت بردم

از متن کتاب:

عشق مثل دامنى گر گرفته است، به هر طرف که مى دوى شعله ورتر مى گردى. 

از خودم مى پرسیدم چرا عاشق شدم  درحالى که هنوز نمى دانستم امر ذاتى قابل تعلیل نیست

باید چشم هایم را پنهان مى کردم؛ البته تنها چشم هایم نبودند، دست هایم هم عاشق شده بودند. نوک انگشت هایم گل داده بودند ولى بیشتر از بقیه ى جاها چشم هایم مرا لو مى دادند. ابن قیم تحت تأثیر ابن حزم نوشته: «یکى از نشانه هاى عاشقى، نگاه کردن و چشم دوختن به معشوق است، آن گونه که معشوق هر جا مى رود عاشق هم با چشم هایش او را دنبال مى کند.

ابن قیم مى گوید: «نشانه ى دیگر آن است که وقتى معشوق به عاشق مى نگرد، عاشق چشم هایش را ببندد یا به زمین چشم بدوزد زیرا از عشق مى هراسد و شرم دارد.»

ابن قیم مى فرماید: «نشانه هاى دیگر عشق، میل دیدار هر روزه ى عاشق از معشوق است؛ که با این دیدارها اندوهش برطرف شود و با جدایى بلافاصله اندوهش بر مى گردد.» 

حالا من تا سه شمردم و عاشق شدم، خداى نکرده اگر تا هفت مى شمردم چه مى شدم! زمین غمگین بود. روزى که من عاشق شدم، زمین متبسم شد و سراسیمه دور خورشید مى چرخید، جورى که عالم فقط دو فصل مى شد؛ براى عاشق یا بهار است یا پاییز.

جهان را به زر و زور مى توان گرفت. جهانِ من او شده بود. مى خواستم که جهان را به زارى بگیرم

روزِ گریه آمدند من و تو را شمردند، بیشتر از یک نفر نبودیم. پس شناسنامه ات را گرفتند و جیره ى غذایى ات را باطل کردند. لطفا غصه نخور، تا تو هستى زندگى دلهره آور نیست؛ عزیزم تو نباشى من آب ریخته ام.