وجود ماشین‌های بزرگ و ترقیات صنعتی در قرن نوزدهم ملل اروپای غربی و ایالات متحده آمریکا را ثروتمند و مقتدر ساخت. آنها كم كم تصور کردند که مالك سراسر زمین هستند و ملل دیگر خیلی از آنها پست تر می‌باشند و باید جای خود را به آنها بسپارند. از آنجا که بر مقداری از نیروهای طبیعت دست یافتند نسبت به دیگران باغرور و نخوت رفتار می کردند. فراموش کردند که انسان متمدن نه فقط باید بر طبیعت مسلط باشد و او را تحت اختیار و کنترل خود درآورد بلکه باید برخویش نیز تسلط داشته باشد به این جهت است که میبینیم که در قرن نوزدهم نژادهای مترقی که از بسیاری جهات از دیگران پیش افتادند و بر دیگران برتری داشتند اغلب رفتاری میکردند که برای عقب مانده ترین وحشيان هم شرم آور بود شاید آنچه گفتم به تو كمك دهد که بتوانی طرز رفتار زشت نژادهای اروپایی را در آسیا و آفریقا که نه فقط در قرن گذشته جریان داشت بلکه هنوز هم ادامه دارد بهتر بفهمی و درك كنى.

قبايل ترک يكى بس از ديگری از مشرق مى‌رسيدند اما همه آن‌ها در برابر تمدن مختلط ايرانى - عربى كه از بخارا تا عراق گسترش داشت تحليل مى‌رفتند؛ ترک‌هايى كه توانستند از ايران بگذرند و به آسياى صغير بروند راه و روش خود را حفظ كردند و به فرهنگ عربى تسليم نشدند. آن‌ها آسياى صغير را تقريباً به صورت قسمتى از سرزمين اصلى و مادريشان در تركستان درآوردند اما در ايران و سرزمين هاى محدود و اطراف آن قدرت فرهنگ و سنن ايرانى به قدرى زياد بود كه آن‌ها مجبور گشتند آن را بپذيرند و خود را با آن سازش دهند.

داستانی که نامه های من نقل میکنند خیلی مطبوع و خوشایند نیست. اصولا تاریخ چیز مطبوعی نیست انسان باوجود پیشرفتهای بزرگش که به آنها میبالد هنوز هم حیوانی بسیار نامطبوع و خودخواه است. معهذا شاید در میان شرح ملال انگیز تمام خودخواهیها و منازعات و کشمکشهای غیرانسانی انسان میتوان راه روشن و طلایی پیشرفت و ترقی او را هم تشخیص داد. من از اشخاص خوشبین هستم و همیشه میل دارم که جنبه های امید بخش هر چیز را به نظر آورم اما خوشبینی نباید ماراکورسازد ومانع آن گردد که نقاط سیاه اطرافمان را ببینیم و نگذارد بفهمیم که خود خوشبینی لاقیدانه و بدون تفكر يك چيز بسیار خطرناک می باشد. زیرا دنیا با صورتی که داشته است و به صورتی که هنوز هست جایی برای خوشبینی زیاد باقی نمی گذارد. دنیای ما برای ایده آلیست ها و برای اشخاصی که به یك زندگی عالی چشم دارند و امید بسته اند و برای کسی که به تحقق اعتقاداتش اعتماد و اطمینان ندارد جای بسیار دشواری است هزاران پرسش در مقابل انسان مطرح میگردد که نمیتوان برای آنها پاسخ درست و کاملی پیدا کرد و هزاران شك و تردید در دل آدمی به وجود میآید که به آسانی از بین نمی رود.

قدرت سیاسی در دست کسانی بود که مالکیت زمین‌ها را داشتند. در انگلستان وضع چنین بود و در جاهای دیگر حتی بیش از این مالکیت زمین به ارث از پدر به پسر منتقل می گشت و در نتیجه قدرت هم يك نوع امتياز موروثی بود سابقاً برایت گفته ام که در انگلستان «حوزههای انتخابی جیبی» وجود داشت یعنی بنابر قانون اساسی فقط يك عده بسيار معدود میتوانستند نمایندگان را به پارلمان بفرستند. این چند نفر انتخاب کننده هم معمولا در تحت اختیار و نفوذ یکنفر قرار گرفتند و به این جهت بود که گفته میشد او حوزه انتخابی را در جیبش دارد.