از پاریز تا پاریساز پاریز تا پاریسمحمدابراهیم باستانی پاریزی3.613 نفر |4 یادداشتخواهم خواندنوشتن یادداشتبا انتخاب ستارهها به این کتاب امتیاز دهید.در حال خواندن1خواندهام21خواهم خواند10خرید این کتاب از کتابفروشیهاتوضیحاتمشخصاتنسخههای دیگرکتاب از پاریز تا پاریس، نویسنده محمدابراهیم باستانی پاریزی.سفرنامه دهه 2010 میلادی ادبیات ایران ادبیات معاصرلیستهای مرتبط به از پاریز تا پاریسز.وطنسفرنامه44 کتابروایتهایی از سفرهای کوتاه و بلند و بعضا مدتی زندگی خارج از وطن طبیعتا این لیست باید طولانی تر شود127یادداشتهای مرتبط به از پاریز تا پاریسعارف نظری1400/11/22 به طور کلی کتاب های باستانی پاریزی فارغ از محتوا، جذابیت، گیرایی و طنزی زیبایی داره که خواه ناخواه شما رو به خوندنش جلب میکنه. این کتاب هم مجموعه سفرنامه های باستانی پاریزی هست که در یک جا گردآوری شده. اگر میخواین کتاب تاریخی جذاب و پر کشش بخونید سراغ آثار باستانی پاریزی برین. 02.....1402/10/23 سبک نوشتاری پاریزی خاص و گیراست چند کتاب از ایشون خوندم که متاسفانه عناوین را فراموش کردم وقایع تاریخی سیاسی فرهنگی اجتماعی ایران کاستی ها و آداب و رسوم شخصیت ها و ... را به خوبی بیان کرده زندگی روستایی و آشنایی با مردم و آداب مردم روستا و مناطقه کویری کرمانی اگر این کتاب را بیابم دو باره خواهم خواند .... 00ثنا احمدی1403/02/08 از پاریز تا پاریس محمد ابراهیم باستانی پاریزی رو دوست داشتم. نه به اندازه شما که غریبه نیستید هوشنگ مردای کرمانی. اما این کتاب هم جاذبههای خاص خودش رو داشت. متن اصلی کتاب دربرگیرنده فراز و فرودهای یک زندگی است که از روستای کوچکی در کرمان شروع میشه و با مهاجرت تکامل پیدا میکنه. چالشهای زندگی جدید شهری، دوری از خرده فرهنگهای شهرهای کوچک و روستاهای ایران، رسیدن به جهانی بزرگتر از هر آنچیزی که بستر حیات محمد ابراهیم روی اون شکل گرفته در قالب روایت شیرینی که باستانی پاریزی با مخاطب به اشتراک میگذاره به قدری پر کشش و خواندنی هستش که مخاطب رو با خودش همراه کنه و به عنوان یک همسفر به جای جای این سفر ببره. قالب نگارشی طنزگونه این کتاب به شیرینی اون اضافه کرده و باعث ماندگاری بهتر روایت در ذهن خواننده میشه. خوندن این کتاب رو توصيه میکنم. 07محمدکاظم حقانی فضل1401/09/20 از پاریز تا پاریس را بالاخره خواندم. خواندنش طول کشید. اسفند ۹۵ خریدم با عیدانه کتاب و شروع کردم به خواندن. چند باری رها کردم و بعد ادامه دادم. اردیبهشت ۹۷ تمام شد. سالها بود که اسم از پاریز تا پاریس را شنیده بودم و بریدههایی از آن را اینطرف و آنطرف خوانده بودم. باستانی پاریزی هم مشهورتر از آن است که کسی مثل من او را نشناسد. اوایل طلبگی هم کتاب «جامع المقدمات»ش را از دوستی هدیه گرفتم. از پاریز تا پاریس چیزی است در مایههای کشکولهایی که علمای قدیم مینوشتند با دو تفاوت. یکی اینکه کشکول باستانی مثل کشکول شیخ بهائی یا خزائن نراقی خیلی تکه تکه و جُنگوار نیست. شبیه «الکلام یجر الکلام» مرحوم آیتالله سید احمد زنجانی است. هر حرف و اتفاقی بهانه به میان آوردن سخنی جدید و خاطرهای و قصهای دیگر است. کتاب پر است از نکات تاریخی و شعر و مَثَل و خاطرات دیده و شنیده مرحوم باستانی پاریزی و البته با یک پِیرنگ کرمانشناسی. جابه جا سخن از کرمان است و روستاها و خانها و دهقانها و مدرسهها و معلمهایش. تفاوت دیگر این کتاب با کشکولهای آخوندی آن است که کتاب باستانی پاریزی کمتر عربی و مذهبی و بیشتر تاریخی، ایرانی و فارسی است. روشن است که وقتی یک استاد تاریخ دانشگاه تهران کتاب بنویسد با نوادر راغب اصفهانی متفاوت خواهد بود. پیشترها سفرنامه و سرگذشتنامه بیشتر میخواندم. ولی مدتهاست کتابهایی که میخوانم یک محور دارند یا پژوهشی هستند یا رمان یا کتابهایی با موضوعات سیاسی و روانشناسی و تاریخ. یکی از ویژگیهای مشترک سفرنامههایی که خواندهام علاقه خاص نویسندگان به اظهار نظر درباره همه چیز و همه کس است. بخش زیادی از این کتابها را بیش از آنکه شرح سفر پُر کند، تحلیلها و پیشنهادها و انتقادهای نویسنده از عالم و آدم آکنده است. کتاب مرحوم باستانی هم تافته جدا بافتهای از این سفرنامهها نیست. این کتاب گزارش چندین سفر داخلی و خارجی او در سالهای مختلف و یا گزارش کنفرانسهایی است که شرکت کرده است. همین گونهگونی سفرها و سمینارها است که باعث شده نویسنده دربارهی سیاست، اقتصاد، سوسیالیسم، دموکراسی، استعمار، صنعت، دین، فرهنگ، محمد اقبال، بیهقی، چنگیز و هر موضوع عام و خاص دیگری که راست قلمش باشد تحلیل کند و پیشنهاد دهد و گاه هم آنقدر بگوید که حوصلهبَر شود. برای کسی مثل من که کتاب نوشته شده در دهه ۴۰ را در اواخر دهه ۹۰ میخواند، گزارشهای نویسنده بسی مغتنم است. تصویری از زندگی روزمره، قیمتها، خیابانها، حقوق حقوقبگیرها، ساختمانهای تازه، دانشگاهها و استادان ادبیات و تاریخ و خیلی ریز و درشتهای دیگر. کسی که دستی بر قلم دارد و گاهی صفحهای سیاه میکند، وقتی از پاریز تا پاریس را میخواند هم اوقاتش خوش میشود، هم بسیار میآموزد. این کتاب را می توان بعد از خواندن نگاه داشت و هر از گاهی بعضی از صفحاتش را مرور کرد. 02