داستان ها جذابیتی نداشتن و مخاطب رو جذب نمیکنه چه اونایی که موضوع جنگ دارن و چه داستانای طنز. فقط اینکه تو بیشتر داستانا تم طنزی هست که بد نیست.
        

          به سبک طاقچه باید بنویسم: مطمئن نیستم.

چهار پنج تا داستان کوتاه اونقدری مصیبت نیست که خوندنش وقت زیادی بگیره و بگم نخونین حیف وقت. گرون هم نیست بگم حیف پول. اما اونقدرا هم جذاب نبود که بگم حتما حتما بخونین. اگه دست داد و داشتین بخونین. 

یه طنزی تو داستاناش بود که پخته نشده بود. یه دفعه گم نی‌شد تو کار. به بعضی چیزا هم اشاراتی داشت اما بازم آدم نمی‌دونست این اشارات انتقاده، تعریفه، زیر میز زنیه، تثبیته.
نمیدونم. مطمئن نیستم دیگه.
        

          سیروس همتی قلمش هم مثل بازی اش، دل پذیر است. ننه کاراته هم بامزه بود.