بُرِش:" عشق برای آنکه محقق شود باید قوانین دنیای ما را زیر پا بگذارد. عشق رسوا و خلاف قاعده است؛ جرمی است که دو ستاره با خارج شدن از مدارِ مقررشان و به هم پیوستن در فضا مرتکب می‌شوند. مفهوم رمانتیک عشق که متضمن گسستن و گریختن و فاجعه است یگانه مفهومی از عشق است که امروز ما می‌شناسیم چون همه چیز در جامعه ما مانع از آن است که عشق انتخابی آزاد شود."
/پینوشت: مطالعه در بابِ تنهایی، ملال و عشق ضرورت است چرا که امروزه این مفاهیم از مسائل مهم بشریبه حساب می‌آیند و این جریان، بخشِ لاینفک و مهمِ مبارزه است.
        

          نه تنها تنهایی، بلکه این کتاب کم حجم اکتاویو پاز، کالبدشکافیِ دیالکتیک زیبایی و عشق و رنج نیز هست. چنان که نویسنده با چاقویی نامرئی، رگ و پی این مفاهیم را از هم جدا می‌کند، و اگر نگاه اعتقادی یا ایدئولوژیک را کنار بگذاریم، اتفاقا گذاره‌هایی پذیزفتنی ارائه می‌کند.
        

          کتاب دیالکتیک تنهایی فصل آخر و در واقع یک جمع‌بندی بر کتاب هزارتوی تنهایی اثر اکتاویو پاز هست و شاید همین عدم ترجمه‌ی کامل کتاب قضاوت در موردش رو سخت کرده. کتاب در ۵۰ صفحه اگرچه طول و عرض زیادی نداره اما عمق زیادی داره و نسبتاً سنگینه. همون‌طور که از اسم کتاب مشخصه سنگ بنای کتاب تنهاییه و ابتدای کتاب در مورد عشق و اینکه بسیاری از قوانین و عرف باعث شده عشق واقعی بروز نکنه و ازدواج و قوانین و نگاه به اون باعث دور شدن از عشق واقعی شده صحبت کرده و این رو یکی از عوامل تنهایی عنوان کرده. در ادامه هم به مسائلی مثل مدرن شدن جوامع و بیش از اندازه مهم شدن مقوله‌ی کار(شغل) پرداخته. مسائل دیگه‌ای که بهش پرداخته مرگ و زندگی، دین و مذهب و اسطوره‌ها و رابطه‌ی اونها با تنهاییه. من با بیش از نیمی از نظرات نویسنده موافق نیستم.ه
        

          کسی که از چشم دیگران خودش را ببیند زندگی نکرده، عاشق نشده بلکه تنها موجودی منفعل بوده که خواسته برآورده کرده است
        

          قلم زیبا ، اما اندیشه گُنگ. اونقدر با اطلاعات ورودی و مقدمه من رو بمبارون کرد، که نتونستم تا انتها بخونم و رهاش کردم. باید زودتر تکلیفم رو روشن میکرد😁