خیلی خوب بود مثل اپوش. البته تصویر خود اپوش از وایوو دلنشین تر بود؛ هر چند دیو خشکسالی بود و به دنبال مفهوم زشتی و زیبایی.
        

          اپوش دنبال مفهوم زشتی و زیبایی بود 
و وایوو دنبال خوب و بد.
یاد دادن اینکه این‌ها شروع و پایان یک طیف اند و وقایع و شرح آن‌ها در جای جای این طیف قرار می‌گیرند، سخت است بالاخص به کودکان.
این کتاب‌ها در قالب تصویر و نثر روان (که نقدم به کتاب همین است که میتواند روان‌تر هم باشد برای کودکان)ابزار خوبی برای جای دادن این فلسفه‌ها در ذهن بچه‌ها است.
اینکه خوبی و بدی تعریف خاصی ندارد و در شرایط خاص خودش، ابعاد مثبت پ منفی تعریف میشود و ما با تصمیم‌هایمان انتخاب می‌کنیم کدام خوبی‌ها اتفاق بیفتند و کدام بدی‌ها پیش نیایند.
خیلی خوب بود در کل و من این کتاب را برای برادر هفت ساله‌ام می‌خوانم چون مدت‌هاست دنبال کتابی میگردم که این مفهوم را آموزش بدهد.☄️👌
        

          این کتابای محمد طلوعی رو دوست دارم کلا؛-
        

          داستان انسجام نداشت یا واقعا به سختی انسجامش رو حفظ میکرد. فهمیدن باد و ارتباط با آن به عنوان مفهومی انتزاعی به خودی خود دشوار است، چه برسد به اینکه مفاهیم انتزاعی  و گسترده‌ی ذیگری از جمله خوبی و بدی با آن بیان شوند.  بعد از خواندن کتاب چند خط تکه پاره ی جدا از هم توی ذهنم ازش مانده بود. 
        

          دو ستاره دادم به خاطر ایده و سه ستاره ندادم به خاطر پیام گل‌درشت و پیچیده و کلمات قلمبه‌سلمبه که مناسب مخاطب کتاب نیست
        

          داستان وایوو ( برای تلفظش هنوز مشکل دارم 😅) داستان موکل باد هاست. که به دنبال پاسخ یک پرسش است . چرا خوبی کامل نیست؟ 

داستان جالبی دارد اما تصویرگری ها رو خیلی دوست نداشتم .