تموم شد، نمیدونم‌چرا انقدر این جلد رو‌دوست دارم، گمونم جذبه‌ی شاه اتوکار من رو گرفته باشه، شاید هم‌ حال و احوال آگاتاکریستی‌وارش، در پی کشف راز و رمز پروفسور علم‌بیک، شاید هم‌ تخیل مثال زدنی هرژه برای خلق دو کشور که‌ نماد سیاست های اون زمان بودن و وجود خارجی ندارن که حتی براشون تاریخ و زبان هم ساخته، شاید حماقت های بی‌حد و حساب دوپوند و دوپونت (اسامی نسخه فرانسه)، نمیدونم چی داره که من انقدر ازش لذت میبرم.بیشتر از سفر به ماه، راکهام سرخ پوش و راز اسب شاخدار و هفت گوی بلورین و...
اغلب جذابیت تن‌تن اونجاست، در حضور کاپیتان هادوک و تورنسل اما این یکی تا همیشه محبوب‌ترین برای منه.   
        

          قشنگ بود و من یکسری از جاهاش هیجانی می شدم و میرفتم تو کتاب و طول می‌کشید تا ازش بیام بیرون‌.
اما آخر این جلد کمی پایانش باز بود اگه کمی ادامه داشت بهتر می شد🙃
        

          این یکی واقعا خوب بود. هم خط داستانی خوبی داشت، هم اون هرج‌و‌مرج‌های معمولی که تو داستان‌های تن‌تن وجود داره. و علاوه بر این‌ها یه عنصر کارآگاهی هم بهش اضافه شده بود که برای منی که داستانای معمایی دوست دارم جذاب‌تر از قبلش کرد😁
        

          موضوعش جالب بود ولی برای بزرگ ها است

        

          چرا انقدر داستانش ضعیف بود؟ بقیه کتاباش هم همین‌قدر باسمه‌ای است؟
        

          اگه فکر می‌کنی دزدیدن یه عصا چیز مهمی نیست، صبر کن تا «عصای سلطنتی» رو بخونی! توی کشور خیالی سایلداویا، شاه فقط وقتی می‌تونه حکومت کنه که تو جشن بزرگ سالانه، عصای سلطنتی دستش باشه. حالا فکر کن این عصا گم بشه یا بدتر از اون، بیفته دست دشمن‌های کشور!
ماجرا از همین‌جا شروع می‌شه. تن‌تن اتفاقی سر از نقشه‌ی خطرناک بورداویاها درمیاره. اونا می‌خوان شاه رو جلوی مردم تحقیر کنن تا بتونن کشور رو تسخیر کنن. تعقیب و گریز، جاسوس‌بازی، کلی صحنه‌های خنده‌دار و البته لحظات پرهیجان، همه با هم قاطی می‌شن تا تن‌تن و میلو بتونن عصا رو درست سر موقع به جشن برسونن.
این داستان برای نبچه‌ها عالیه چون هم پر از ماجراجوییه و هم یه جور درس غیرمستقیم درباره‌ی تاریخ و سیاست داره. شاید اولش به نظر فقط یه ماجرای سرگرم‌کننده باشه، ولی پشتش حرف بزرگی هست: این‌که یه نماد (مثل همون عصا) می‌تونه گاهی سرنوشت یک ملت رو عوض کنه.