بخش اول کتاب با اینکه مشخص بود سانسور های زیادی داره و خیلی جاها موضوع گم میشد  ولی باز می‌شد روند کلی داستان رو دنبال کرد، اما بخش دوم خیلی گنگ بود. نمیدونم بخاطر سانسور بیش از حد بود یا خود داستان گنگ بود. حتی یه جاهایی نمیتونستم جنسیت بعضی از شخصیت ها رو تشخیص بدم. و در کل ارتباط بخش اول و دوم به هم خیلی لوس بود. در کل خوندن این کتاب رو توصیه نمیکنم
        

          وقتی میخواستم این کتاب رو شروع کنم نظرات خوانندگان دیگه که اول کتاب نوشته شده بود رو خوندم باتوجه به تعریفات بیش از حدانه از این کتاب، در تصوراتم انتظار رو به رویی با یک شاهکار داشتم.
ایده کتاب عالی بود ولی به قلم در آوردن این ایده بنظرم نه. نمیدونم مشکل ترجمه بوده یا خود داستان ولی خیلی اوقات من حتی متوجه اتفاقات درون داستان نمی‌شدم.
در کل اگر بخوام نظرم رو خلاصه بگم اینه که قطعا ایده به این قشنگی برا نوشتن این کتاب ارزشش خیلی بیشتر از اینا بود و این کتاب در حال حاضر ارزش خوندن نداشت. 
        

          در این کتاب دو داستان وجود دارد. داستان اول و دوم با فاصله‌ی صدسال از هم روایت می‌شوند.
در داستان اول علم و در داستان دوم هنر دست به اعمالی غیر انسانی می‌زنند. در داستان اول پزشکان می‌خواهند با قطع کردن سر بیماران سرطانی در نه ثانیه‌ای که سر زنده و فکر می‌کند عضوی از بدن است، واقعیت پس از مرگ را بفهمند. و در داستان دوم هنرمندانی با قطع کردن اعضای بدن قصد خلق اثری هنری دارند.
ایده‌ی این کتاب بسیار جذاب و خلاقانه بود اما شخصیت‌پردازی و فضا‌سازی افتضاح بود. درکل پیشنهاد نمی‌شود و ارزش خواندن ندارد.