{   وقتی برقراری، مهرت بیشتر به دل می‌شینه نگهدار.   }


چه از قلم و منش احمد احسن‌زاده خوشمان بیاید، چه نیاید، نمی‌توانیم او را نادیده بگیریم. نویسنده‌ای که (تا جایی‌که من می‌دانم) کم‌حاشیه است و اولویتش داستان است. زبان داستانی احمد حسن‌زاده واقعا قرص و محکم و البته شخصی‌سازی شده است. در بعضی صفحات کتاب، تعداد واژه‌هایی که برایم جدید بودند، به چند مورد می‌رسید. گاها در یک صفحه نزدیک هفتاد فعل می‌خواندم و این‌ها از نقاط قوت قلم اوست.
از ویژگی‌های دیگر این کتاب که برایم ارزشمندش می‌کند، توجه به اقلیم، بافت و بستر بوم یک نقطهٔ خاص است. برای حفاظت از ایران، توجه به ادبیات بومی خیلی مهم است.
از شش داستان کتاب سه تای اول را بیشتر دوست داشتم.
        

          زارابل شامل ۶ داستان مرتبط به همه که داستان  آدم‌های مختلف روستاهای گچساران رو برامون روایت میکنه. در زمانی که جنگ همه‌جا سایه انداخته، آدمای روستا تلاش میکنن به هرچیزی دست بندازن تا نجات پیدا کنن. لحن شخصیت‌ها واقعا عالیه... راوی دوتا از داستان‌ها آدمای شهری هستن و این تفاوت به راحتی از نحوه استفاده از کلمات و دیالوگ‌ها مشخصه.
بعد از مدت‌ها به یه کتاب واقعاااااا جذاب برخوردم. 
اولین کتابیه که از احمد حسن‌زاده خوندم و جا داره بگم یکی از نویسنده‌های مورد علاقه‌ام شده. 
پیوند طبیعت با ادما رو خیلی دوست داشتم. کتاب‌هایی که به فرهنگ بومی، زبان و طبیعت وفادارن، یه گوشه مخصوصی از قلبم رو برای خودشون دارن.
دوتا از داستان‌ها توی فضای توهم و اثرات مواد مخدر میگذره و این سیال بودن و از بین رفتن مرز واقعیت و خیال بی‌نقص بیان شده.