یادداشت مصطفا جواهری

        {   وقتی برقراری، مهرت بیشتر به دل می‌شینه نگهدار.   }


چه از قلم و منش احمد احسن‌زاده خوشمان بیاید، چه نیاید، نمی‌توانیم او را نادیده بگیریم. نویسنده‌ای که (تا جایی‌که من می‌دانم) کم‌حاشیه است و اولویتش داستان است. زبان داستانی احمد حسن‌زاده واقعا قرص و محکم و البته شخصی‌سازی شده است. در بعضی صفحات کتاب، تعداد واژه‌هایی که برایم جدید بودند، به چند مورد می‌رسید. گاها در یک صفحه نزدیک هفتاد فعل می‌خواندم و این‌ها از نقاط قوت قلم اوست.
از ویژگی‌های دیگر این کتاب که برایم ارزشمندش می‌کند، توجه به اقلیم، بافت و بستر بوم یک نقطهٔ خاص است. برای حفاظت از ایران، توجه به ادبیات بومی خیلی مهم است.
از شش داستان کتاب سه تای اول را بیشتر دوست داشتم.