کتاب حاضر قصه‌ای معروف از نویسنده ی به نام و برجسته تاریخ ادبیات ویکتور هوگو است. جالب است بدانید این رمان اولین کتاب ویکتور هوگو بعد از نوشتن نمایش نامه هایش است. ساختار کتاب نیز از تکنیک نمایش پیروی کرده. خصوصا در بخش اول که به معرفی مضامین و شخصیت‌های داستان می‌پردازد. هوگو با توصیفات و نقل قول های مکرر لاتین و یونان و همچنین آوردن عبارت‌های قدیمی سعی دارد شخصیت‌های داستان را قرون وسطایی بسازد. داستان در پاریس و در خلال جشن احمق ها می‌گذرد. از مهمترین مضامین این کتاب میتوانم به عشق، مرگ، شهوت و حسرت اشاره کنم. این اثر بسیار خوب از رمان نویس و شاعر برجسته ی فرانسه نیازی به معرفی ندارد و مطمئنا اگر از کتاب خوان های خوب و حرفه ای هستید این کتاب را در کتابخانه خود دارید.


        

          کتابی زیبا و رمانی جذاب که آخرین لحظات نویسنده گیرایی کتاب رو بیشتر کرده .اما شروع کتاب به نظرم کمی حوصله سر بر اومد برای همین یک ستاره کم دادم.
        

          فوق العاده بود.
        

          ازون داستانا که باید فیلم شه... نمی‌دونم قدرت قلم دقیقا به چیا وابسته‌س ولی ویکتور هوگو خیلی خفنه تو این زمینه، جوری می‌نویسه که خط به خط رمان با تمام جذابیتا و فراز و نشیباش به عمق مغزت رسوخ می‌کنه تا جایی که حتی اگه خود داستان روهم کامل یادت بره، این که چقدر قشنگ بود رو از یاد نمی‌بری... 
        

          « در سایهٔ ناقوس‌های کلیسا، زیبایی و زشتی در چرخه‌ای ابدی می‌رقصند... »

این شاهکار ادبیات فرانسه، داستانی تراژیک را در دل معماری گوتیک پاریس قرن پانزدهم روایت می‌کند. هوگو با نثری حماسی، سه قهرمان به یادماندنی خلق می‌کند: «کازیمودوی گوژپشت» ، «اسمرالدای کولی» ، و «کلیسای نتردام» که خود به شخصیتی زنده تبدیل می‌شود.  

چرا این رمان جاودانه شد؟  
- نمادگرایی عمیق: گوژپشت نماد روح زیبای درون پوسته‌ای نازیبا  
- توصیفات خیره‌کننده: هوگو پاریس قرون وسطی را چنان زنده می‌کند که گویی در آن قدم می‌زنید  
- پرسش‌های اخلاقی: آیا عشق واقعی فداکاری می‌طلبد یا تصاحب؟  

۵ نکته کمتر گفته شده:
۱. هوگو این رمان را برای دفاع از معماری گوتیک در برابر تخریب نوشت  
۲. شخصیت کازیمودو بر اساس مجسمه‌ساز گوژپشتی به نام «تراژان» ساخته شده  
۳. فصل توصیف پاریس (کتاب سوم) خود درس‌نامه‌ای در تاریخ‌نگاری شهری است  
۴. اسمرالدا یکی از اولین شخصیت‌های زن مستقل در ادبیات کلاسیک است  
۵. فیلم‌های اقتباسی معمولاً جنبه‌های اجتماعی رمان را حذف می‌کنند  

در یک نگاه:  
«این رمان یادآوری است که هیچ انسانی ذاتاً شرور نیست، بلکه جامعه است که با نگاهش موجودات را می‌آفریند یا می‌کشد.» 

پ.ن (آیا ارزش خواندن دارد؟): 
پاسخ: یک «بله» پراحساس!  

- برای شما مناسب است اگر: عاشق ادبیات کلاسیک هستید • به تاریخ و معماری علاقه دارید • از شخصیت‌پردازی‌های پیچیده لذت می‌برید  

- شاید نپسندید اگر**: از توصیفات طولانی خسته می‌شوید • دنبال پایان‌بندی شاد هستید 
 
- نکته خوانش: نسخه‌های خلاصه‌نشده را انتخاب کنید تا قدرت واقعی نثر هوگو را حس کنید