دوست دارم اینجوری بنویسم که تا مدتها قبل خیلی بهش رجوع کردم و خوندم و تو انتخاب غزل هایی که دوست داشتم از شاعراش بخونم تاثیر خوبی داشت
چند بار هم به افراد مختلف هدیه دادم و اونا هم راضی بودن.
سال هاس که نخوندمش ولی تفریبا تا تونستم غزل از شاعراش خوندم.
        

          این کتاب مجموعه‌ای از تک‌بیت‌های شاعران معاصر است که اسماعیل امینی هم مقدمه‌ای بر آن نوشته و با حسین آهی هم مشورت شده است.

در هر صفحه، سه تک‌بیت «فرد» از شاعران معاصر آمده است که بعضی جالب و تعدادی اندکی هم فوق‌العاده‌اند.

به نظرم بعضی از این تک‌بیت‌ها از دل شعری چون غزل یا شعری دیگر بیرون آورده شده‌اند و شاید در کنار ابیات دیگر بهتر منظور را برسانند.

اما معدود بیت‌هایی هم هستند که شاعر تلاش کرده، نکته‌ای را در این یک‌بیت بگنجاند و به نظرم درست مانند پازلی که یک قطعۀ اضافه دارد، هر چه کوشیده شعر را کامل و جامع در آورد، موفق نشده و شعر داد می زند که به زور در یک‌بیت فشرده (اِم‌پی‌تری!) شده است.

در مجموع خواندنش لذت‌بخش است و برخی ابیات، آن قدر زیبا هستند که ما را زمانی هرچند اندک، به باغ خیال شاعر می‌برند و میهمان او می شویم و لذتی جانفزا می‌بریم.
        

          به نام خدا
دردانه تلاشی‌ است برای گردآوری کتابی مستقل از شاه‌بیت‌‌های شعر معاصر.
به‌خودی خود ایده خوبی است اما این کتاب دو اشکال اساسی دارد:

1. هر تک‌بیت کاملاً فضای جدایی از ابیات دیگر دارد و هر شاعر هم ادبیات خاص خودش را. و این ارتباط گرفتن با این همه شعر متفاوت را سخت می‌کند.
ضمن اینکه بعضی از تک‌بیت‌ها به نظر می‌رسد فقط در بافت شعر شاه‌بیت محسوب بشوند و اگر جداشان کنیم ارزششان را از دست بدهند.

2. به گفته گردآوران، تمرکز کتاب بر تک‌بیت‌های شاعران معاصر است و همین باعث شده بسیاری از از اشعار پختگی لازم را نداشته باشند و صرفا تلاشی ناموفق برای سرودن بیتی شاهکار باشند.