با اینکه جزو مشهورترین آثار دوماست ولی دیگه تاریخ مصرفش گذشته. داستانش برای زمان خودش خوب بوده ولی خواننده امروزی نه. شاید مناسب نوجوان ها و کسایی که تازه کتاب خوندنو شروع کردن خوب باشه.
        

          کتابش خیلی رمانتیکو لطیف بود درباره ی مردی بیگناه که بخاطر همسایه حسودش و بدشانسی به زندان میره و اونجا عاشق دختر زندانبان میشه باهم گل لاله ایی رو پرورش میدن که براش جاییزه گذاشته بودن رابطشون به نظرم خیلی قشنگ بود..
        

          یه رمان کلاسیک با تم عاشقانه از ادبیات فرانسه...
        

          به نظرم داستان های کلاسیک نویسندگان بزرگ قدیمی، را باید به صورت صوتی گوش کرد و ممنون از ایران صدا که با بهترین و حرفه ای ترین گویندگان این امکان را برای ما فراهم کردند. دلیلش هم این است که اغلب این داستان ها، تاریخ مصرف گذشته هستند. بد نیستند، اما دست نویسنده رو است و جذاب نیستند. از طرف دیگر کنجکاوی راجع به این گونه آثار غیر قابل انکار است.


✅دیروز یادداشت بالا را نوشتم، امروز که بیشتر بهش فکر کردم، متوجه شدم نویسنده های قدیمی هستند که کتاب هایش را خیلی خیلی بیشتر دوست دارم، مسئله قدیمی بودن این کتاب نیست، مسئله فرانسوی بودن این کتاب است!!!! درست است که داستان در هلند می گذرد، اما روح فرانسوی نویسنده کاملا در کتاب جاری است و من از فرانسوی ها تقریبا همیشه خوشم نمی آید 😅
        

          کتاب لاله سیاه برای من داستانی شیرین و دل‌نشین بود. چیزی که بیشتر از همه نظرم را جلب کرد، خود لاله سیاه بود؛ گلی کمیاب، زیبا و پر رمز و راز که همه‌ی داستان حول آن می‌چرخد. اما چیزی که داستان را برایم خاص‌تر کرد، شخصیت وان‌بیر بود؛ مردی که حتی در بدترین شرایط هم امیدش را از دست نداد و با صبر و علاقه به هدفش ادامه داد.
بعد از خواندن آثاری سنگین مثل داستایوفسکی و بوف کور، این کتاب برایم مثل یک نسیم ملایم و گوگولی بود؛ ساده، اما پر از حس خوب. سبک نوشتار الکساندر دوما هم دل‌نشین و روان بود و باعث شد با علاقه تا آخر داستان همراهش باشم.