سید عباس رو تا حالا از نزدیک ندیدم ولی از چند سال پیش تو اینستا با هم روابط فالویینگی داریم. پیگیر فعالیت‌هاش تو حوزه داستان و نویسندگی بودم و حسودیم می‌شد به بچه‌های بوشهر که پاتوقی دارن برای دور هم جمع شدن و مشق نویسندگی. پارسال یه دوره کوتاه تو جایی کار کردم و اون مدت دورادور - من تو تهران و ایشون تو بوشهر- همکار محسوب می‌شدیم. برای همینا که گفتم وقتی کتاب سید اومد یه طور دیگه برام مهم بود بخونمش.

کتاب همه اون چیزی بود که یه بوشهری اهل ادبیات می‌تونه و باید بنویسه. داستانی درباره دلاوری دلیران تنگسیر ولی با کمی فاصله و از دید جوانی وطن‌پرست و منزجر از بیگانه به نام یحیا. او برای وطن حاضر شد همه کاری بکنه، تاوان زیادی هم داد، تلاش کرد انتقام بگیره و هر آنچه از دستش برمیومد انجام داد. در خلال این داستان، چند روز از مقاومت بوشهر زمان رئیسعلی رو می‌خونیم، سبعیت بیگانه و دردناکی خیانت رو می‌بینیم و داغ همیشه تازه و مکرر این مملکت رو مرور می‌کنیم.

انگلیس از روز اول اومد که همه موجودیت ما رو به توبره بکشه. خیلی جاها هم موفق شد و این موفقیتش نه فقط به خاطر برتری تسلیحاتی و نفری و سیاسی که تا حد زیادی به خاطر خائنین ایرانی‌زاده بوده. تو این داستان هم از این ایرانی‌زاده‌ها می‌خونیم همون طور که این روزها و وسط جنگ با اسراییل دیدیم و شنیدیم. اصلا به نظرم موقع خوندن این کتاب همین الانه که از شکست‌ها ناامید نشیم و از وجود خائنین بینمون نترسیم. اینها همیشه بوده و با این حال ایران، الان اینجاست.

داغ رییسعلی و نحوه شهادتش من رو یاد شهید فرودگاه بغداد انداخت. هر دو مهمان بودن و هر رو به تیر نامردی شهید شدن. برای همینه میگم این داستان داغ همیشه تازه و مکرر ما رو مرور می‌کنه.

از لحاظ اصول فنی هم داستان کار شسته رفته‌ای بود. شخصيت پردازی، فضاسازی، استفاده از ویژگی‌های بومی مثل گویش یا طبیعت خاص بوشهر همه به اندازه بود. کمی ویرایش حرفه‌ای کار رو تمیزتر هم می‌کنه.

طرح جلد کتاب کار جدید و خاصی بود. تصویری از قطار فشنگ یحیا با برجستگی‌‌هایی براق روی جلد که حس خیسی و نم رو از نظر بصری برای آدم تداعی می‌کنه و با اون کلمه شرجی تو عنوان خوب جور شده.
        

          ما جون تو بدن‌مون داریم که زیر بار زور نریم، وگرنه زنده بودن با ترس، با مردن فرقی نداره. ما جون داریم که وطن رو سر پا نگه داریم. اگر این وطن اسیر باشه، چه فایده‌ای داره که ما بتونیم راست‌راست توی کیچه بگردیم؟ انگار ما هم یکی از نوکرای اجنبی هستیم.

نی‌مه در شرجی|سیدعباس حسینی‌مقدم
        

          قصه، عنصر اصلی کشش داستان است. نی‌مه در شرجی با دست گذاشتن بر روی بازشناساندن یک مفهوم و کهن قصه که از دوران تفکرات اساطیری تا عصر مدرنیته در زندگی انسان‌ها جای داشته است، مخاطب را با خود همراه می‌کند.
با چشم‌پوشی از برخی ایرادات ویراستاری، این کتاب در دسته‌بندی خود در دوره معاصر، کتاب خوبی برای بازشناختن رئیسعلی دلواری و مقاومت‌هایی نظیر آن است.
        

          رمان نی‌مه در شرجی نوشته سید عباس حسینی‌مقدم، داستانی‌ است از ایستادگی مردم جنوب ایران در روزگاری که ناوهای بیگانه در افق بندرهای بوشهر دیده می‌شدند و سایه استعمار، شهر را سنگین کرده بود.

در مرکز داستان، یحیی قرار دارد؛ مردی که میان فرمانی از سوی قدرت‌های خارجی و عشق به مردم و سرزمینش، دچار تردیدی بزرگ می‌شود. ماجرا از یک تلگراف آغاز می‌شود، اما در ادامه به سفری درونی و پرچالش بدل می‌گردد؛ سفری که خواننده را با خود تا عمق شرجی، خاک و خون می‌برد.

نویسنده در این کتاب، با نثری روان و توصیف‌هایی زنده، فضا و حال‌وهوای جنوب را زنده کرده است. داستان، پر از لحظاتی است که عواطف انسانی و غرور ملی را به‌هم پیوند می‌زند. رابطه یحیی و ساره، فرار شبانه از کنسولگری، و مواجهه با تصمیم‌های سخت، همگی بخشی از این روایت نفس‌گیرند.

نی‌مه در شرجی مناسب نوجوانان و بزرگسالانی است که دوست دارند تاریخ را نه از زبان کتاب‌های خشک، بلکه از دل زندگی شخصیت‌هایی زنده و ملموس بشنوند.
        

          نی‌مه در شرجی رمانی با شروعی بسیار جذاب و پرکشش که ما رو به دل تاریخ میبره و مقاومت و ایستادگی مردم بوشهر در برابر انگلیس رو روایت می‌کنه. در زمانه‌ای که برخی هنرمندان خودشون و هنرشون و وطنشون رو می‌فروشن و در حال نشون دادن تصویری سیاه از ایران هستند؛ هنوز کسانی هستند که ایران واقعی رو به تصویر می‌کشند و هویت ، عزت و اقتدار ایران و مردمش رو روایت میکنند.
شروع رمان آنقدر جذاب هست که تو رو درگیر خودش می‌کنه و برای خواندن ادامه‌ی ماجرا مشتاق. روان بودن نثر کتاب هم کمک می‌کنه توی ۲ـ۳ ساعت کتاب رو بخونی و از خوندنش لذت ببری.
نی‌مه در شرجی روایتی‌است از تقابل غیرت و خیانت، روایتی از ایستادگی در برابر ظلم، حب به وطن، عشق و دوست داشتن و جوانمردی. نویسنده در این کتاب جوانمردی مردان جنوب رو به تصویر کشیده و ما رو با خودش به سفری به دل تاریخ و بوشهر میبره.

✅نقطه قوت کتاب توصیفات و تصویرسازی‌های دقیق نویسنده‌است و نقطه ضعف اون در ویراستاری تعدادی از کلمات هست که می‌تونه برای کسانی که به جزئیات توجه می‌کنند تو ذوق زننده باشه. اما به نظر من قصه آنقدر قوی هست که مخاطب زیاد درگیر این کلمات نمیشه و غرق روند داستان میشه.
        

          «نِی‌مِه در شرجی» داستان زندگی مردی جوان از دیار بوشهر رو روایت می‌کنه. مردی که عشق و غیرت به وطن در خونِش جاریه و دوست نداره شاهد اسارت وطنش توسط دستان اجنبی باشه. او همینطور از دوست داران و یاران رئیس‌علی دلواریه. شیر مردی که برای حفظ خاک وطنش شجاعانه جلوی اجنبی ایستاد.
ماجرا در سال ۱۲۹۴ رخ داده و اتفاقات قبل و بعد از شهادت رئیس‌علی دلواری شرح داده شده.
با خوندن این کتاب تونستم بیشتر از بوشهرِ اون زمان و همین‌طور از دلیر نام‌دار بوشهر، رئیس‌علی دلواری بفهمم.
فلش بک هایی که به زندگی پر فراز و نشیب یحیی و دیگر افراد زده شده بود هم به عمق داستان اضافه کرده.
کیفیت چاپ کتاب هم عالیه و قلم روان و خوش‌خوان نویسنده، خوندن این اثر رو برای هر سنی ساده و جذاب کرده.
        

          شانزدهمین کتاب صفر چهار 
کتاب نِی‌مه در تنگستان کتابی است که نام آن از یک آوای موسیقیایی فرهنگ جنوب ایران گرفته شده است که در آن یک تک خوان اشعاری معمولا حماسی می‌خواند و گروه پس از آن همخوانی می‌کنند. در این کتاب نیز رئیسعلی دلاوری بعنوان مرشد و رهبر با سلاح خود سرودی رسا در مقابل اشغالگران انگلیسی می‌خواند و یاران دلاورش به تبعیت از او برای حفظ و صیانت از کیان و طن عزیز سرودی با خون خود می‌خوانند.