چندان به دنبال کتاب های اینچنینی نبودم اما دو کتاب فرنگیس و قصه مهتاب  واقعا عالی هستند، مخصوصا فرنگیس
        

          مطالعه اش دو نیمه شب قبل خواب بیشتر طول نکشید... روایت عجیبی بود ، صراحت تلخی داشت. خانمی که رنج بسیاری شاید‌یه حسب عقل ما کشیده بود اما جنسش عجیب بود... جنس دغدغه ها و‌سبک  زندگیش...نمی تونم سبک‌زندگی شون‌رو‌انتخاب کنم ، حتی نمی تونم‌تحسین کنم...فقط میتونم‌بگم چه دنیای متفاوتی! ... 

گاهی سفر به این دنیاهای متفاوت آنقدرها هم بد نیست! البته نه در قد و قامت ماست نه خیلی می توانیم درکش کنیم. یک عالمه ایراد و‌اشکال هم می شود توی ذهنت به گوشه گوشه اش بچسبانی ، اما خب تو یک ناطر سوم شخص از ۴۰ سال بعدتر از ماجرا هستی! تو آن زندگی، آن موقعیت را نزیسته ای ... پس چه قضاوتی است بر آدم ها ؟! ... ترجیحم احترام گذاشتن به انسان هایی است که قصه ایثارشان از زندگی و اسم شان هم ماندگار تر باقی می ماند...

 توی این کتاب گریزی هم شده بود‌ _اشاره ای یک خطی_به ساختمان کیان پارس_ یه ساختمون تو اهواز که خانم های فرمانده های جنگ از شهرهای مختلف رفتن به اونجا و  اونجا ساکن بودن_ و‌باعث شد کتاب ساختمان کیان پارس رو‌که فکر کنم یکسال بیشتره دارمش دست بگیرم...

        

          بسم الله الرحمن الرحیم
سخت، دردناک، صبور، مقاوم و به معنای واقعی کلمه، شیرزن.
گاهی بعضی‌ها که فقط عیب‌ها و بدی‌ها را می‌بینند و می‌گویند چرا این انقلاب، سقوط نمی‌کند؟! چرا خدا برش نمی‌دارد؟ و امثالهم...
در جوابشان باید امثال خدیجه بانو را مثال زد که همه زندگیشان را در راه انقلاب دادند و دم نزدند و طلبکار هم نیستند و خدای متعال وعده داده: و لانضیع أجر المحسنین

نثر کتاب، چنگی به دل نمی‌زند. اما موضوع انقدر جذاب هست که یک نفس،خوانده شود.