بزرگ  علوی نویسنده  نو پرداز ایرانی  دوره  معاصر در سال 1283 ه.ق  در خانواده ای  بازرگان  و مشروطه  خواه  به  دنیا آمد.وی  در کودکی برای  ادامه  تحصیل  به  آلمان  فرستاده شد و پس  از اتمام  تحصیلات  مقدماتی  و عالی  به  ایران  بازگشت  و به  تدریس  و نویسندگی پرداخت  . علوی  در سال1323 سردبیری  مجله  ادبی  پیام  نو را بر عهده  گرفت  و طی  این سالها با همکاری  صادق  هدایت و مجتبی مینوی  که  از دوستان  صمیمی او بودند فعالیتهای ادبی  مختلفی  انجام  داد و یک  رمان  و دهها داستان  کوتاه  را به  چاپ  رساند; ولی  بنابه  دلایل  سیاسی و گرایشات  توده ای چندی در زندان بسر برد و کتب وی از سال1332 لغایت 1357 اجازه  چاپ  نیافت  و خود نیز طی  این  سالها در اروپا بسر برد. بزرگ  علوی  پس  از پیروزی  انقلاب  اسلامی به  ایران  بازگشت  و پس  از چندی مجددا رهسپار آلمان  شد. علوی  طی  سالهای  اقامت  طولانی خود در آلمان  سمت  استادی  دانشگاه  برلین  را بر عهده  داشت  و پس  از بازنشستگی  نیز به  پژوهش  پرداخت  . وی  در طول  زندگی  خود کتب  متعددی  نوشت  که  برخی از آنها به  دلیل  سبک  خاص نگارش  از کتب  معروف  فارسی  بشمار می  آیند.