پیرمردی است که روی عرشه عقب کشتی ایستاده،تمام هستی اش از مال دنیا،چمدان سبکی است در یک دست و نوزادی سبک تر از چمدان توی بغلش.اسم پیرمرد آقای لین است.از این پس او تنها کسی است که می داند اسمش لین است زادگاهش،سرزمین اجداد و در گذشتگانش را میبیند که دارد دور میشود.نوزادی توی بغلش به خواب رفته،سرزمینش دور میشود،آقای لین میبیندش که دارد در افق ناپدید میشود.ساعت ها به رغم باد شدیدی که میوزد و تلاطم دریا که او را مانند عروسکی تکان تکان میدهد بر جا می ایستد... داستانی اگرچه کوتاه اما بسیار سوزناک،که تا موقعی که آدم کتاب را را میبندد،جرقه هایش خاموش نمیشود.