اول اولش فکر کردم کتاب راجع به یک نفر و دور و بری هایش است. کمی بعد از اولش فکر کردم راجع به چند نفر و دور و بری های‌شان است. باز هم که گذشت دیدم نه؛ منِ خواننده مثل یک توپ بیس بال از زندگی سیاوش به زندگی یوسف پرت می‌شوم، ناراحت بودم( ولی الحق والانصاف ماجرای هر یک به خودی خود ماهرانه نوشته شده بود) چون باید با عوض شدن شخص اول داستان دوباره به فصل قبل تر می‌رفتم تا ماجرایش یادم بیاید؛ اما زهی خیال باطل که دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور... دو ماجرا یک ماجرا شد و تازه ماجرای اصلی شروع شد!
تنوع خلق و خوی و فرهنگ شخصیت ها، تفاوت و بگو مگو های‌شان فرای خنده پر از درس بود. 
چیزی که برایم خیلی بیشتر از همه چیز اهمیت داشت این بود که این اثر از محدود کتاب‌های دفاع مقدس بود که مرتب آدم یادش می‌رفت داستان برای سال‌ها پیش است، بس که صمیمی نوشته شده بود.
البته موضوع جالب این بود که کتاب از لحاظ حروف‌نگاری چند کلمه ای غلط تایپی داشت.
        

          رمان فوق طنزی که توی بدترین لحظات زندگیم خنده رو لبم آورد.🌿کسانی که طنز میخونن از کوچیک تا بزرگ این رمان یکی از بهترین گزینه هاست
        

          ✔️
نوع نوشتن روان بود

هیجان زیادی داشت

داستان طنز خوبی بود

شخصیت پردازی بامزه ای داشت
❌
بیشترین مشکل کلمات انگلیسی بودند

از کلمات بی ادبانه استفاده شده بود 

یکم می پرید از جایی به جایی دیگه بخاطر همین بعضی جاها سردرگم می شدم
        

          به نام خدا،سلام به همگي دوستان☄️
☄️نقد كتاب گردان قاطرچي ها
☄️نكات مثبت
📌از كلمات ساده و قابل فهم استفاده شده بود.
📌طنز پردازي هاي خوبي داشت.
📌شيطنت هاي شخصيت هاي كوچكتر خيلي خوب نشان داده ميشد.
📌تلفيق غم و شادي ،به صورت خيلي خوبي در داستان امده بود.
☄️نكات منفي
📌اوايل داستان كمي گيج كننده بود.
📌كتاب كمي پر حجم بود واندازه ي نوشته ها كمي كوچك بود.
📌بعضي جاها كمي چندش اور بود.
☄️نكته1:بعضي ها به شدت به قسمت"بيسكوييت ملس"انتقاد كردند.به نظر من هميشه قرار نيست كه ما در طنز،مخاطب مطلبي باشيم كه اصلا كمي بي ادبي و تنفر بر انگيزي نداشته باشد.
☄️نكته 2:خيلي مشتاقم بدونم نويسنده تمام واقعيت را به تصوير كشيده يا به واقعيت اضافه كرده؟
☄️نكته 3:اي كاش جلد هاي بعد با عنوان شماره ي 2 يا در ادامه ي كتاب قردان قاطر چي ها منتشر شده بود تا مخاطب رو به اشتباه نيندازه و پيدا كردنش راحت تر باشه.
☄️خدا نگهدار
        

          *سلام(◍•ᴗ•◍)
❁وقتتون بخیر❁
♡نقد کتاب گردان قاطرچی ها♡
✾نکات مثبت ➕✾
1. جنگ رو از نظر طنز بیان کرده بود و جالب بود.
2. تشبیه هایی که نویسنده به کار برده بود خوب و جالب بود.
3. با اینکه رمان طولانی ای بود ولی آدم رو جذب میکرد.
4. از زاویه های مختلف و شخصیت های متفاوت جنگ رو بیان میکرد و تصور کردن رو راحت تر و چند بعدی تر میکرد.

✤نکات منفی ➖✤
1. میتوانست از کلمات بی ادبانه کمتر یا اصلا استفاده نمی کرد و کلماتی رو جایگزینشان میکرد.
2. نویسنده میتونست پایان بهتری را انتخاب میکرد.

فاطمه ریحانی(╹◡╹)*
        

          پی دی اف این کتاب رو برای مسابقه خوندم. کتاب خوب و قشنگیه و نگاه طنز و متفاوتی به جنگ داره. چند فصل اول رو که می خوندم فکر کردم تا آخر کتاب قراره یه فصل دربارۀ یوسف باشه و یه فصل دربارۀ سیاوش، ولی بعد، دوتا داستان یکی شدن؛ و این به نظرم جالب بود.
        

          سلام ~🦋~
وقتتون بخیر🌱
نقد ○♡ *گردان قاطرچی ها*○♡
این کتاب داشت اتفاقات جنگ ایران و عراق را از زبان یک گروه و ماجرا هایش میگفت🌱
*نکات جالب و مثبت*:
۱_اینکه جنگ رو از نظر طنز نگاه میکرد خیلی جالب بود
۲_ تشبیه ها خیلی جالب و خوب بود
۳_ انقدر نویسنده نوشته های خوبی نوشته بود که وقتی کتاب را میخواستی کنار بگذاری نمیتوانستی اینقدر جذب کننده است🌱
*نکات منفی*
۱_میتونست به جای کلمات بی ادبانه جایگزین بگذاره
۲_میتونست پایان بهتری داشته باشه ولی چون ادامه داره میتونیم باهاش کنار بیایم 

به هر حال کتاب خیلی جالب و جذابی بود 🦋
        

          فقط میتونم بگم اونایی که کمدی می‌خونن بخونن!
        

          سلام
کتاب گردان قاطرچی ها طنز پردازی خوبی داشت.
اینکه درقالب طنز جنگ را نشون میداد .گاهی کلمات نامناسب درقالب شوخی هابیان شدکه من دوست نداشتم‌.اما روان خوب بود دوست داشتم.استفاده ازکلمات انگلیسی هم بامزه ش کرده بود.درهرصورت کتابی بود که دوست دارم  بعضی قسمت هاش دوباره بخونم😊😊😍
        

          من هیچ‌وقت نفهمیدم #کتاب_نوجوان یعنی چی...
کلاس دوم، سوم دبستان کتابهای #جبران_خلیل رو می‌خوندم و کلاس چهارم دبستان رمان #خرمگس رو خوندم. دوران راهنمایی دوران کتابهای #فهیمه_رحیمی بود و دوران دبیرستان دوران کتاب‌های #دکتر_شریعتی و #دکتر_مطهری و #جلال_آل_احمد
وقتی می‌گن یه کتاب برای نوجوان معرفی کن واقعا مغزم هنگ می‌کنه. بعضی کتابها به نظرم خیلی بچگانه میان و نمی‌دونم آیا یک نوجوان از اون خوشش میاد یا نه؟ یا بعضی‌ها شاید پیچیده به نظر بیان.
خیلی تعریف کتاب‌های #گردان_قاطرچی_ها و #کودکستان_آقا_مرسل رو شنیده بودم.
ولی وسط یک عالم کتاب نخونده کتاب نوجوان؟
اما از اونجایی که به قانون جذب اعتقاد شدیدی دارم این دوتا کتاب رو هدیه گرفتم.
کتاب اول از ماجرای یک پسر شر و شور به اسم سیاوش شروع میشه که کل گردان از دستش عاصی شدن و بیرونش کردن و حالا داره دنبال یک گردان جدید می‌گرده که سر و کارش میفته به گردان #ذوالجناح که همون گردان قاطرچی‌هاست. اونها قراره قاطرها رو آموزش بدن تا در یک عملیات آذوقه و مهمات به منطقه برسونن. 
در کتاب دوم همون سیاوش وارد یک گردان دیگه میشه. گردانی که مخصوص تجدیدی‌هاست و باید درس بخونن و حتما قبول بشن وگرنه اخراج می‌شن.
در هر دو کتاب دو عملیات نفس‌گیر هست. در کتاب اول عده‌ای مجروح میشن و تعدادی قاطر کشته میشن.
در کتاب دوم برخی شهید می‌شن. انگار که کتاب اول مخاطب نوجوانش رو برای اتفاقات تلخ‌تر آماده می‌کنه.
هر دو کتاب پر از ماجراهای مهیج و جالبه. طوری که من نتونستم کتابها رو تا پایان زمین بذارم.
بعضی جاها حتی به صدای بلند خندیدم.
و بعضی جاها به طرز شگفت‌انگیزی گریه کردم.
به نظرم این کتاب میتونه برای بچه‌های نه تا نود و نه ساله جذاب باشه.
ممنون از جناب #داوود_امیریان برای خلق این دوگانه و #انتشارات_کتابستان برای چاپ این دو کتاب.
        

          به نام خدا 
سلام
نقد کتاب:گردان قاطر چی ها
نویسنده : داوود امیریان
نقاط مثبت:
طنز پردازی نویسنده بسیار خوب بود.
تشبیه ها بسیار خوب بود.
کتاب بسیار خوب انسان را جذب می کرد. طوری که اگر من کتاب را بر میداشتم تا چند ورق بزنم نمی توانستم آن را رها کنم.
من اول فکر می کردم یوسف و سیاوش هم را می شناسند ولی این طور نبود ولی بالاخره با هم آشنا شدند.
آن قسمت که آقا ابراهیم داشت مسئولیت جدید یوسف را به او می گفت بسیار بسیار خنده دار و جالب بود.
نقاط منفی :
کمی اشتباه تایپی داشت مثل :سانش یعنی شانس.
من از بخش سرگین ها یا وقتی که یوسف در سرگین ها فرود آمد یا وقتی که رزمنده ها بیسکوییت های سرگینی را خوردند اصلا خوشم نیامد.
کلمات بد و نا مناسبی که در داستان بود را مناسب چنین داستان طنز پردازانه ای نمی دانستم.
متاسفانه من نفهمیدیم که دوران چه جنگی بود.


ودر آخر بعضی از دوستان گفتند که پایان کتاب را دوست نداشته این. البته من مثل آن دوستمون جلد دوم این کتاب را نخواندم ولی از پایان این داستان خوشم آمد.
و من درست نفهمیدم برای چه مش برزو و پسرش را دستگیر کردند.
ای کاش در کتاب لباس کردی را نیز توصیف می کردند چون من تا به حال چنین لباسی ندیده و یا اگر دیده به یاد ندارم.


کتاب بسیار جالب و طنز و طنز پردازانه ای بود.
تا کتاب بعدی خدا نگهدار.
        

          دوست داشتنی
        

          🔴نقد کتاب گردان قاطر چی ها🔴


نکات مثبت✔️

داستان نثر ساده و روانی دارد و ما با اون خوب میتونیم ارتباط برقرار کنیم.

با اینکه  تقریبا جزو رمان های طولانی هست در طول خوندن کتاب حس خستگی نمیکنیم و جذب میکنه مارو.

زمان داستان زمان جنگ هشت سال دفاع مقدس است. جنگی که اصلا شوخی بردار نبوده ولی نویسنده اون ماجرا رو با لحن طنز نوشته است و همین ما رو به اون زمان نزدیک تر و ما رو با اون زمان آشنا تر میکند

از زوایای مختلف به شخصیت ها و ویژگی هاشون نگاه شده است و شخصیت پردازی ها چند بعدی هست

به دانسته هامون در مورد جنگ اضافه میشه

نکات منفی کتاب✖️

وجود صحنه های تصادفی توی داستان کمی باعث سردرگمی خواننده میشه

پایانش برام زیاد جذاب نبود و بهتر از این هم میتونست باشه

فاطمه سروش✋🏻💚
        

          نقد کتاب گردان قاطر چی ها

📙سلام نقد کتاب گردان قاطرچی ها📙


📗نکات مثبت :📗
۱» کتاب ، خیلی روان نوشته شده بود.

۲» طنز پردازی آقای امیریان نسبت به جبهه و 
جنگ رو دوست داشتم. 

۳» ایشون انقدر داستان رو هیجان انگیز نوشته بودن که من هر قسمت رو که میخوندم دوباره کنجکاو میشدم ببینم بعدش چی میشه؟!

۴» شخصیت پردازی خیلی خوبی داشتند مخصوصا توی گردان قاطرچی ها مثلا :
جوشی و جنی بودن حسین
با ادبی علی نجفی
و اینکه کربلایی و مش برزو هم به گروه اضافه شدن رمان عالی تر شد

📕نکات منفی :📕

۵» درون داستان قسمت هایی بود که از کلمات خارجی استفاده شده بود مثلا : استریلیزه

۶» جاهایی در داستان از یک فعل چندباره استفاده کردن

۷» و بنظرم میتونست پایان بهتری داشته باشه
        

          به نام خدا 
سلام
نقد کتاب:گردان قاطر چی ها
نویسنده : ملیسا افشار 
نقاط مثبت:👇
طنز پردازی نویسنده بسیار خوب بود و این طنز ها کتاب را جالب کرد.
کتاب بسیار خوب انسان را جذب می کرد. طوری که اگر من کتاب را بر میداشتم تا چند ورق بزنم نمی توانستم آن را کنار بگذارم. 
من اول فکر می کردم یوسف و سیاوش هم را می شناسند ولی این طور نبود ولی بالاخره با هم آشنا شدند.
آن قسمت که آقا ابراهیم داشت مسئولیت جدید یوسف را به او می گفت بسیار بسیار خنده دار و جالب بود.
نقاط منفی :👇
کمی اشتباه تایپی داشت مثل :سانش یعنی شانس.
من از بخش سرگین ها یا وقتی که یوسف در سرگین ها فرود آمد یا وقتی که رزمنده ها بیسکوییت های سرگینی را خوردند اصلا خوشم نیامد.
کلمات بد و نا مناسبی که در داستان بود را مناسب چنین داستان طنز پردازانه ای نمی دانستم.
متاسفانه من نفهمیدیم که دوران چه جنگی بود.

ودر آخر بعضی از دوستان گفتند که پایان کتاب را دوست نداشته این. البته من مثل آن دوستمون جلد دوم این کتاب را نخواندم ولی از پایان این داستان خوشم آمد.
و من درست نفهمیدم برای چه مش برزو و پسرش را دستگیر کردند.
ای کاش در کتاب لباس کردی را نیز توصیف می کردند چون من تا به حال چنین لباسی ندیده و یا اگر دیده به یاد ندارم.🌹
        

          سلام وقتتون بخیر نقد کتاب گردان قاطر چی ها🌱

نکات مثبت+☁️

قلم تقریبا روانی داشت

برای نوجوانان داستان طنز و نوع خاص و متفاوتی نسبت به داستان های دیگه بود 

خیلی جالب بود که داستان رو با اینکه در زمان جنگ بود به صورت طنز و شیرین تعریف کرده بود 

شخصیت پردازی رو دوست داشتم به دلیل اینکه هر کسی شخصیت متفاوت و خاص خودش رو داشت 

صحنه های طنز و به یاد ماندنی داشت ک من دوست داشتم بازم اون قسمت رو بخونم برای مثال اون قسمت سخنرانی یوسف توی راه خط نبرد ک سرکارش گذاشتند 

نکات منفی -

گاهی متوجه نمی‌شدم که یک دفعه میپرید از جایی به جای دیگه 

کلمات انگلیسی برای این نوع داستان مناسب نبود

من اول نمی دونستم کتاب دوش هم هست بخاطر همین فکر کردم بد تموم شد 

گاهی کلمات نامناسب استفاده شده بود 

در کل داستان خوبی بود 🤍
ممنون که وقت گذاشتید یاداشتم رو خوندید
        

          طنز جذاب و متن زیبایی داره. به قدری جذاب هست که خودت رو میتونی توی موقعیتهای گفته شده قرار بدی.
        

          کتاب بسیار طنزی بود البته من در کل کتاب های داوود امیریان را دوست دارم زیرا در بیشتر آنها نگاه طنزی به دوران دفاع مقدس دارد گرچه در پایان خیلی از آنها آدم به گریه می افتد.در کل این کتاب و جلد دومش یعنی کودکستان آقا مرسل را پیشنهاد می کنم
        

          بچگیم عاشق این مجموعه بودم.
        

          داوود امیریان را در سال های دبستان با «رفاقت به سبک تانک» شناختم. در آن سال ها این کتاب برای من چیزی شبیه گنج محسوب می شد. اولین کتابی که روایتی طنز از جبهه داشت به دستم رسیده بود و من چقدر با هر داستانش خندیدم و هر کدام را بارها و بارها خواندم به قدری که بعضی را حفظ شدم. حتی چند بار آن را سرکلاس انشا بردم و به عنوان کتاب محبوبم معرفی کردم و قسمت‌هایی را برای همکلاسی‌هایم خواندم. رفاقت به سبک تانک دوست خوبِ کودکی من برای نزدیک شدن به جبهه بود. و بعد از آن «داوود امیریان» هم برایم یکی از بهترین نویسنده‌ها شد، در همان سن «فرزندان ایرانیم» و «جام جهانی در جوادیه» را خواندم و لذت بردم.
اما چاپ «گردان قاطرچی ها» به زمانی بعد از کودکی و نوجوانی من برمی‌گردد. اسم کتاب را زیاد از نوجوان‌های اطرافم شنیده بودم و اغلب با ذوق از آن تعریف می‌کردند. ذوق آن‌ها برای من چیزی شبیه ذوق خودم از رفاقت به سبک تانک بود. تصور می‌کردم «گردان قاطرچی ها» هم یک رفاقت به سبک تانک جدیدتر باشد. چند روایت طنز و کوتاه از جبهه که با قلم روان داوود امیریان نوشته شده. به همین خاطر سراغ کتاب نمی رفتم چون تصور می کردم چیز جدیدی برای ارائه ندارد.
اما پر بیراه و دور از واقعیت نیست اگر بگویم قلمِ داوود امیریان در طی این سالیان عبور من از کودکی به جوانی به همان اندازه رشد کرده بود. این را وقتی عمیقا متوجه شدم که دو جلد گردان قاطرچی ها (جلد اول به همین نام و جلد دوم به نام «کودکستان آقا مرسل») را در یک روز خواندم. کلیت کتاب همان بود «داستان طنز جبهه» اما بسیار متفاوت با رفاقت به سبک تانک.
اصلی‌ترین تفاوت گردان قاطرچی ها با رفاقت به سبک تانک، پاره پاره نبودن روایات است. داوود امیریان این بار روایت های پراکنده را تبدیل به یک داستان بلند کرده است. کاری که آسان نیست اما به نظر دقیقا نقطه ی خلاء ادبیات دفاع مقدس است. ما از دفاع مقدس خاطره و روایت های پراکنده زیاد شنیده و خوانده‌ایم اما کمتر کتابی را دیده ایم که این روایات را تبدیل به داستانی منسجم و بلند کرده باشد. و این اتفاق مبارکی است که در گردان قاطرچی ها رخ داده.
دومین نکته قابل توجه کتاب شخصیت پردازی هاست. داوود امیریان داستان را به «سیاوش» شروع می‌کند، بعد به سراغ «یوسف» می‌رود که به ظاهر هیچ ربطی به شخصیت اول ندارد، در طی روایت موازی داستانِ سیاوش و یوسف چند شخصیت فرعی دیگر هم وارد قصه می‌کند و همه‌‌ی این شخصیت‌ها را در نقطه‌ای کنار هم قرار می‌دهند. چیزی که باعث دلچسب شدن قصه می‌شود این است که شخصیت‌ها در عین واقعی نبودن، و وجود خارجی نداشتن. بسیار واقعی هستند. مثلا «آقا ابراهیم» که فرمانده لشکر است شباهت زیادی به شهید ابراهیم همت دارد. اگر اشتباه نکنم قسمتی از داستان هم بخشی از خاطرات شهید همت است که نویسنده با مهارت در بین قصه آورده. آقا ابراهیم همان اندازه که شهید ابراهیم همت است. شهید ابراهیم همت نیست. همان قدر که می‌تواند ویژگی‌های قهرمانانه شخصیت شهید را وام بگیرد به همان اندازه هم از خط قرمزهای خاص روایت واقعی زندگی شهید دور است. از طرفی بقیه شخصیت های داستان هم چنین ویژگی‌ای دارند. احتمالا داوود امیریان قسمتی از شخصیت هر کدام را از دوستان و نزدیکانش در جبهه وام گرفته و گرچه خواننده مستقیما متوجه این موضوع نمی‌شود. اما رگه های واقعیت در شخصیت پردازی را احساس می‌کند.
نکته‌ی بعد طنز داستان است، داوود امیریان می‌تواند نوجوان (و حتی بزرگسال) را بخنداند و به طرز ماهرانه‌ای از بیهوده‌گویی دور باشد. موقع خواندن جلد اول تصور می‌کردم شاید بهتر بود نویسنده علاوه بر جنبه ی طنز قسمت های دیگر و جدی تر جنگ را هم وارد داستان می‌کرد که جبهه در نگاه نوجوان امروز مکانی صرفا برای شوخی و بازی تصور نمی‌شد. اما با خواندن جلد دوم و بزرگ شدن «سیاوش» و باقی نوجوان‌های قصه این نقطه منفی از بین رفت و «جنگ» در این دو جلد با همه‌ی ابعادش به تصویرکشیده شد.
گردان قاطرچی ها، علاوه بر همه‌ی خوبی‌های پرشمارش، ضعف‌هایی هم دارد. اما نکته مهم این است که وجود چنین روایات بلند، داستانی و منسجمی از جنگ در ادبیات ما، غنیمت و مایه مسرت است، آن‌ هم برای نسل‌های پرشماری پس از ما می‌آیند و جنگ را ندیده‌اند و فقط می‌توانند روایات آن را بخوانند.