اروین یالوم چه در مقام روان پزشک و چه در مقام نویسنده،همیشه مراجعان و خوانندگانش را با این دو مسئله ی اساسی زندگی در انداخته است؛این که ما همه روزی خواهیم مرد،و این که مسئولیت چگونه زیستن بر گرده ی خود  ماست.
در وابسته ی یک دم،یالوم روان پزشک و مراجعانش مدام در تقلای یافتن پاسخی به این دو مسئله اند؛و یالوم نویسنده نه تنها اوصافی مسحور کننده از امیال و انگیزه های نهفته ی مراجعان به دست میدهد،بلکه روای تلاش های «ان دیگری»-یالوم روان پزشک-است برای آشتی دادن عواطفش در مقام انسانی مرگ آگاه،با آنچه به تناسب موقعیت حرفه اش از او انتظار میرود.
وابسته یک دم نشان مان میدهد که فرآیند روان درمانی در حکم صحنه ای است برای نمایش هایی بس گیرا در باب سرنوشت آدمی،یالوم در این کتاب تصویری هوشمندانه و مهربانانه،و در عین حال بی بزک از طبع آدمی به دست میدهد و از آن همه درد و سرگشتگی و امید که ملازم حیات انسانی است.این کتابی است پر مغز و جذاب،سرشاز از شوخ طبعی و بازیگوشی و انسان دوستی،در باب کار سترگی که هریک از ما،هر روز،پیش رو داریم؛معنا دادن به این آمدن و رفتنی که نامش زندگی است.