کتابچه مختصر و مفیدی هست. بسیاری از ابعاد شخصیتی شهید رئیسی در همین خرده‌روایت‌ها شناخته می‌شه.
خوندنش خالی از لطف نیست.
        

          پیش از هر چیز از فراکتاب تشکر میکنم برای معرفی حداقل یک کتاب در مورد شهید آیت‌الله رئیسی چون هر چی گشته بودم هیچی پیدا نکرده بودم!

کتاب جالبی بود این کتاب مثل شخصیت اولش به قول معروف مغتنم بود و برای همین یک نفس آنرا خواندم! 
 
کتاب مقدمه و مؤخره نداره. خاطراتی از شهید سیدابراهیم رئیسی هست که اول هر خاطره ابتدا یک حدیث و یا آیه‌ای از قرآن و بعد چند جمله‌ای از فرمایشات امام خامنه‌ای آمده که مضمونشون مرتبط هست با  خاطره‌‌ی بعدش. و انصافا رهنمود و معیارهای خوبی هستند.
یکی از نواقص کتاب اینه که معلوم نیست هر کدام از خاطره‌ها از زبان چه کسی تعریف می‌شود و هر کدام از خاطره‌ها در چه تاریخی اتفاق افتادن ولی در کل اطلاعات جالبی داشت و این کتاب رو پیشنهاد میکنم چون احتمالا شما هم مثل من خاطراتی را از شهید رئیسی می‌خونید که قبلا نشنیده‌اید به عنوان نمونه من نمی‌دونستم شهید رئیسی به عنوان یک دادستان جوان، یکی از کسانی بودن که جلوی آقای خلخالی و همینطور پارتی بازی بنی صدر که اونموقع رئیس جمهور هم بوده، ایستاده بودن!!
همینطور علت سید محرومان خطاب شدن این شهید هم تا حد مختصری در خلال خاطرات بیان میشه.
ناشر این کتاب اندیشکده راهبردی سعداء هست که اگر اشتباه نکنم مربوط به آقای راجی نویسنده کتاب صعود چهل ساله است. به واسطه همین به کتاب اعتماد کردم و خواندم وگرنه درست اینستکه منابع ذکر شوند.
دلایلی که این کتاب به نظرم انقدر مفید اومد که علیرغم ضعفش پیشنهادش کنم اینه که فقط برای آشنایی بیشتر با شهید رئیسی نیست بلکه معیار نسبتا خوبی هست برای انتخاب رئیس جمهورهای بعدی. میگم "نسبتا" خوب چون کامل نیست و میتونست کاملتر باشه و معیارهای بیشتری ذکر بشن.
بریده‌ای از کتاب:
«مقام معظم رهبری (مدظله العالی): «در پــی کســب محبوبیــت نباشــیم، دنبــال  تمتعــات دنیــوی نباشــیم، دنبــال پرداختــن بــه  اشــرافی گری و تجمــلات نباشــیم. مــا مســئولین،  خودمــان را حفـظ کنیـم؛ همچنــان کــه ایــن مــرد  بــزرگ خــود را حفــظ کــرد. اگــر مــا اینجــا دچــار  اشــتباه شــویم، مصــداق همــان آیــه ی شــریفه  خواهیــم شــد کــه: «وأَحََلـُّـوا قوَمَْهـُـمْ داَرَ البْـَـواَر ِ*  جَهنَـَّـمَ یصَْلوَنْهَـَـا وَبئِـْـسَ القَْــراَرُ». (بیانات در مراسم سالگرد رحلت امام خمینی(ره)،  ۴۱/۳۰/۱۹۳۱)»

از شنیدن خبر شهادت #شهید_جمهور رئیسی یاد این حکمت از نهج البلاغه افتادم:
امام علی علیه السلام:
 هنگامیکه خبر کشته شدن محمّد ابن ابی بکر رضی اللّه عنه (بدست لشگر معاویه در مصر) بامام علیه السّلام رسید (در بارۀ تأسّف و اندوه بر او) فرمود:  اندوه ما بر او باندازۀ شادی ایشان است به (کشته شدن) او (بسیاری اندوه ما و افزونی شادی آنها در بارۀ او برابر است) ولی (تفاوت بین ما و آنها آنست که) ایشان دشمنی را کم کردند و ما دوستی را از دست دادیم.
نهج البلاغه، حکمت ۳۲۵

بدخواه‌ها خواستند #رئیسی_عزیز اولین رئیس جمهوری بشه که فقط یک دوره انتخاب شده غافل از اینکه یک #شهید ابدیست...
و ان شاءالله این ابدیت را با گوشت، پوست و استخوانشان لمس خواهند کرد.
        

          #رئیسی_عزیز_خستگی_نمیشناخت🇮🇷
کتابچه سید محرومین رو فقط با اشک میشه خوند💔 گوشه ای از زحمات این سید شهید در این کتاب آورده شده که نشون دهنده تلاش های شبانه روزی ایشان هست
با خوندن این کتاب حسرت میخوریم که رئیس جمهور ساده زیست و مردمی داشتیم و از دستش دادیم💔...
با شهادت مزد زحتماتش رو گرفت🇮🇷🥀
        

          این کتاب رو می‌شه این‌طور صدا زد:
چشم‌گردکننده
هِی آهِ حسرت درآور
موجباتِ زدن با کف دست به ناحیه‌ی فوقانی پیشانی
مرواریدهای بی‌رنگ درآور
سگرمه در هم فروکن
موجبات پوشاندن صورت با دو دست
غمگین
غمگین
غمگین...
        

          کتاب را که تمام کردم، باخودم گفتم چه شخصیت بزرگ و کارآمدی را از دست دادیم؛ هنوز خیلی ها، از کارها و خدمات ایشان اطلاعی ندارند و عده ای در عین همین بی اطلاعی، اقدامات او را انکار و او را نقد می کنند. واقعا امام جامعه حق دارد بگوید دلم برای رئیسی سوخت. هنوز باید کتاب ها درباره این شهید خدمت در آینده نوشته شود تا شخصیت او بیشتر برای مردم شناخته شود.
        

          از کارهای یهویی بیش از این هم نمیشه انتظار داشت ولی مشکل اصلی توی بی اسم و رسم بودن خود کتابچه و خاطره‌گوهای اون بود.
روایات و سخنانی هم که صفحه‌ی بعد از هر خاطره بود؛ کاملا بی‌ربط به خاطره بود. اینجوری هم نیست که بگیم هیچ حرفی در این مورد بزرگان ما نزدن که بخواد توی این صفحه نوشته بشه.
مثلا بعد خاطره‌ی مربوط به فساد درون سیستمی، نوشتن صحبت‌های حضرت آقا در مورد زندان چه ربطی داره؟! مگه ایشون در مورد این مسئله سخنرانی نداشتن که اینجوری نوشتن؟!