فوق العاده.
اگر توضیح بیشتر نمی خواید و حال ندارید بخونید بالا در یک کلمه نظرمو در مورد کتاب گفتم . برید دیگه باقیش توضیحه .
این کتاب انقدر خوب بود که من از نیمه های خوندنش داشتم به نوشتن در موردش فکر می کردم . حجم اطلاعات و جزئیاتی که ارائه شده واقعا خیره کننده ست . همینطور تحلیل روانشناختی در باب انگیزه های افراد برای عمل و عکس العمل هاشون و نگاه از بالا به دلایل وقوع وقایع در چین قرن بیستم . 
از طرف دیگه چین از زمره کشورهایی هست که همچنان اصول رازداری و در مورد حکام و کنشگر های سیاسی خودشو رعایت می کنه و اسناد رسمی چندانی منتشر نمی کنه تازه بعضا که بکنه این اسناد از فیلتر های سانسور دولتی عبور می کنن و انقدر سر و تهشون زده می شه که چندان قابل استناد نیستن . به این دلیل هم کار نویسنده در زمان پژوهش های خودش در مورد مائو واقعا ستودنیه . 
اما بزرگترین و شاید تنها ایرادی که داره اینه که نتونسته در مقابل کاراکتر خونخوار ، بی رحم و خودخواه مائو رسالت خودش به عنوان تاریخ نگار و تاریخ پژوه رو حفظ کنه و به شدت جانبدارانه و با پس زمینه ضد مائو کتاب نوشته . من به هیچ وجه من الوجوه مائوئیست یا طرفدار مائو یا دوستدار مائو نیستم که هیچ موضع کاملا برعکس دارم . اما کتاب تاریخی خوبه وقایع رو بیان کنه و قضاوت رو به عهده خواننده قرار بده . کاری که اینجا نشده . حتی خیلی جاها در کتاب این ضد مائو بودن نویسنده انقدر از کنترل خارج شده که بعضا گناهان بقیه را هم گردن مائو انداخته . آنقدر به جنایات و نقش مستقیم او در انواع خونریزی ها دامن زده و شاخ و برگ داده که در خیلی از موارد منجر به تطهیر حزب کمونیست چین و افرادی مثل پنگ دی هوای ، لین بیائو ، چو ته و ... شده است ‌. نویسنده فراموش کرده مائو هم مانند همه انسان ها دوستی برای عده ای ، پدری برای فرزندانش و همسری برای همسرانش و .... بوده است نه یک هیولای جهانخوار به ذات ! که اگر چنین بود هیچ وقت به رهبری و حکومت و ... نمی رسید . هیچ وقت این همه محب و پیرو و جان نثار پیدا نمی کرد . خلاصه که همه تقصیر ها گردن مائو نبود . هرچند تقصیری که گردن اوست آنقدر زیاد است که به  راحتی قابل وصف نیست . 
مائو مجموعا (مستقیم و غیر مستقیم ) مسول قتل حدود ۷۰ میلیون انسان است . این جرم به قدری بزرگ هست که لازم نباشد غیر مستقیم ها را هم مستقیم جلوه دهیم . 
خلاصه اگر با خواندن یک خلاصه حدود ۱۰۰ صفحه ای از چین و انقلاب سرخش و قرن بیستم این سرزمین راضی نمی شوید بهتر است این کتاب فوق العاده را بخوانید . اگر انقدرها هم گذشته ها برایتان مهم نیست ، اینطرفی نیایید . 
مجموعا به بنده در این روزهای مطالعه این کتاب خیلی خوش گذشت .
          

            برویم سراغ یکی از  دیکتاتورهای سرخ به نام جهان. بعد  رفیق استالین معروف خوب صدرمائو مورد توجه بوده بویژه الان که چین قدم در مسیر ابرقدرتی گذاشته و هنوز پرچمش سرخ مانده و ستاره های آن جدا نشده اند برعکس  امپراطوری رفیق استالین که به تاریخ پیوسته است.
خلاصه کتاب میشود مائو یک هدر دهنده ی  محشر منابع انسانی و اقتصادی چین بوده و اصلا برایش مردم و دهقانان مهم نبوده و فقط ساز خودش رو میزده و مثل تمام خودکامگان  به بهترین شکل ممکن رقیبان را با انگ زنی و خشونت  از راه برداشته  و برنامه های بدون کارشناسی خودش رو پیش برده .چین امروز حاصل دوران پسا مائو میباشد اگرچه خشت اول را صدرمائو  با تلف کردن جان میلیونها کارگر و کشاورز گذاشته.خوب نویسندگان توانسته اند مائو را از پس تبلیغات رسمی  دولت چین خارج کرده و کادوهای زر ورقی دور شخصیتش را باز کرده و اصل جنس رو نمایان کنند. اگرچه باید درصدی  را هم لحاظ کرد که نویسندگان  نگاهی از منظر غربیهای لیبرال  به یک کمونیست داشته اند و بی طرفی بطور کامل رعایت نشده . برای آشنایی با بینانگذاران ابرقدرت بعدی  و شاید  فعلی  جهان  خواندن این کتاب بد نیست .