فوق العاده.
اگر توضیح بیشتر نمی خواید و حال ندارید بخونید بالا در یک کلمه نظرمو در مورد کتاب گفتم . برید دیگه باقیش توضیحه .
این کتاب انقدر خوب بود که من از نیمه های خوندنش داشتم به نوشتن در موردش فکر می کردم . حجم اطلاعات و جزئیاتی که ارائه شده واقعا خیره کننده ست . همینطور تحلیل روانشناختی در باب انگیزه های افراد برای عمل و عکس العمل هاشون و نگاه از بالا به دلایل وقوع وقایع در چین قرن بیستم . 
از طرف دیگه چین از زمره کشورهایی هست که همچنان اصول رازداری و در مورد حکام و کنشگر های سیاسی خودشو رعایت می کنه و اسناد رسمی چندانی منتشر نمی کنه تازه بعضا که بکنه این اسناد از فیلتر های سانسور دولتی عبور می کنن و انقدر سر و تهشون زده می شه که چندان قابل استناد نیستن . به این دلیل هم کار نویسنده در زمان پژوهش های خودش در مورد مائو واقعا ستودنیه . 
اما بزرگترین و شاید تنها ایرادی که داره اینه که نتونسته در مقابل کاراکتر خونخوار ، بی رحم و خودخواه مائو رسالت خودش به عنوان تاریخ نگار و تاریخ پژوه رو حفظ کنه و به شدت جانبدارانه و با پس زمینه ضد مائو کتاب نوشته . من به هیچ وجه من الوجوه مائوئیست یا طرفدار مائو یا دوستدار مائو نیستم که هیچ موضع کاملا برعکس دارم . اما کتاب تاریخی خوبه وقایع رو بیان کنه و قضاوت رو به عهده خواننده قرار بده . کاری که اینجا نشده . حتی خیلی جاها در کتاب این ضد مائو بودن نویسنده انقدر از کنترل خارج شده که بعضا گناهان بقیه را هم گردن مائو انداخته . آنقدر به جنایات و نقش مستقیم او در انواع خونریزی ها دامن زده و شاخ و برگ داده که در خیلی از موارد منجر به تطهیر حزب کمونیست چین و افرادی مثل پنگ دی هوای ، لین بیائو ، چو ته و ... شده است ‌. نویسنده فراموش کرده مائو هم مانند همه انسان ها دوستی برای عده ای ، پدری برای فرزندانش و همسری برای همسرانش و .... بوده است نه یک هیولای جهانخوار به ذات ! که اگر چنین بود هیچ وقت به رهبری و حکومت و ... نمی رسید . هیچ وقت این همه محب و پیرو و جان نثار پیدا نمی کرد . خلاصه که همه تقصیر ها گردن مائو نبود . هرچند تقصیری که گردن اوست آنقدر زیاد است که به  راحتی قابل وصف نیست . 
مائو مجموعا (مستقیم و غیر مستقیم ) مسول قتل حدود ۷۰ میلیون انسان است . این جرم به قدری بزرگ هست که لازم نباشد غیر مستقیم ها را هم مستقیم جلوه دهیم . 
خلاصه اگر با خواندن یک خلاصه حدود ۱۰۰ صفحه ای از چین و انقلاب سرخش و قرن بیستم این سرزمین راضی نمی شوید بهتر است این کتاب فوق العاده را بخوانید . اگر انقدرها هم گذشته ها برایتان مهم نیست ، اینطرفی نیایید . 
مجموعا به بنده در این روزهای مطالعه این کتاب خیلی خوش گذشت .
        

          راوی گرچه بسیار در تخریب شخصیت او تلاش می‌کند، اما خودِ روایت چیز دیگری نشان می‌دهد. خُب، می‌شود حدس زد مخاطبانش را از قبل مشخص کرده. ترجمه‌ای قابل قبول است.
دوست دارم بقیه ترجمه‌هایش را هم بخوانم. خداوند روزی کناد.
        

          برویم سراغ یکی از  دیکتاتورهای سرخ به نام جهان. بعد  رفیق استالین معروف خوب صدرمائو مورد توجه بوده بویژه الان که چین قدم در مسیر ابرقدرتی گذاشته و هنوز پرچمش سرخ مانده و ستاره های آن جدا نشده اند برعکس  امپراطوری رفیق استالین که به تاریخ پیوسته است.
خلاصه کتاب میشود مائو یک هدر دهنده ی  محشر منابع انسانی و اقتصادی چین بوده و اصلا برایش مردم و دهقانان مهم نبوده و فقط ساز خودش رو میزده و مثل تمام خودکامگان  به بهترین شکل ممکن رقیبان را با انگ زنی و خشونت  از راه برداشته  و برنامه های بدون کارشناسی خودش رو پیش برده .چین امروز حاصل دوران پسا مائو میباشد اگرچه خشت اول را صدرمائو  با تلف کردن جان میلیونها کارگر و کشاورز گذاشته.خوب نویسندگان توانسته اند مائو را از پس تبلیغات رسمی  دولت چین خارج کرده و کادوهای زر ورقی دور شخصیتش را باز کرده و اصل جنس رو نمایان کنند. اگرچه باید درصدی  را هم لحاظ کرد که نویسندگان  نگاهی از منظر غربیهای لیبرال  به یک کمونیست داشته اند و بی طرفی بطور کامل رعایت نشده . برای آشنایی با بینانگذاران ابرقدرت بعدی  و شاید  فعلی  جهان  خواندن این کتاب بد نیست .