آدم های عادی داستان رابطه پرفراز و نشیب دو نوجوان ایرلندی در طول چند سال است که بزرگ می شوند، خودشان را گم می کنند و پیدا می کنند و موقعیت های عجیبی را تجربه می کنند. پرکشش، خوش خوان و انقدر خوب است که باورم نمی شود نویسنده در 27 سالگی منتشرش کرده!  در کل بسیار مشتاق شدم دو رمان دیگر رونی را هم بخوانم.  
احساس می کنم در بهترین زمان ممکن خواندمش. مخصوصاً به علاقه مندان به مباحث روانشناسی (تله های ذهنی و طرحواره ها) پیشنهاد می کنم حتماً بخوانند. 
من ترجمه الهام فیاضی را خواندم که روان و خوب بود، شیوه نگارش رونی (یعنی نداشتن گیومه) را رعایت کرده بود، اما سانسور داشت. البته سانسورها اصل وقایع را حذف نکرده اند (به جز صفحه 103 و 243) و صرفاً جزئیات بعضاً گرافیکی روابط را حذف کرده اند. اما اگر نسبت به این موضوع حساسیت دارید، متن انگلیسی هم بسیار روان و ساده است.
        

          It's funny the decisions you make because you like someone, and then your whole life is different. I think we're at that weird age where life can change a lot from small decisions.
 
اولین کتابیه که تو این سبک خوندم واسه همین نمیتونم بگم خوب بود یا بد. شخصا لذت بردم تا حدودی ازش.فضای کتاب خیلی  افسرده و غمگین بود ولی برای سلیقه من. کتاب  تاثیرات آدما تو زندگی هم دیگه چه خوب چه بد رو قشنگ توضیف کرده بود.
داستان خیلی مهمی نداشت. اتفاق شوکه کننده ای نمیفته توش و هیچ پند اخلاقی ام نداره که  دوس داشتم این یه موردو.
صرفا درباره دوتا ادم با زندگی کمی تا حدودی عادیه که در طی سالیان همدیگه رو تو زندگیشون پیدا میکنن.

فکر نمیکنم زیاد سمت این کتابا برم دوباره. ولی تجربه جالب و عجیبی بود خوندش
        

          It's funny the decisions you make because you like someone, and then your whole life is different. I think we're at that weird age where life can change a lot from small decisions.
 
اولین کتابیه که تو این سبک خوندم واسه همین نمیتونم بگم خوب بود یا بد. شخصا لذت بردم تا حدودی ازش.فضای کتاب خیلی  افسرده و غمگین بود ولی برای سلیقه من. کتاب  تاثیرات آدما تو زندگی هم دیگه چه خوب چه بد رو قشنگ توضیف کرده بود.
داستان خیلی مهمی نداشت. اتفاق شوکه کننده ای نمیفته توش و هیچ پند اخلاقی ام نداره که  دوس داشتم این یه موردو.
صرفا درباره دوتا ادم با زندگی کمی تا حدودی عادیه که در طی سالیان همدیگه رو تو زندگیشون پیدا میکنن.

فکر نمیکنم زیاد سمت این کتابا برم دوباره. ولی تجربه جالب و عجیبی بود خوندش
        

          I can't deny that watching the tv show first, gave me some expectations and i was looking forward for something fabulous; I'm not disappointed but should confess that images of Connell and Marianne that Lenny Abrahamson and Hettie MacDonald made, were like a map to getting the whole world of the novel. 
I enjoyed it, enough to feel good and satisfied. 
So I'm thankful to the writer, 
Thank you Sally Rooney,
For the de stress time I had, by reading your book.
        

          باید بگم که وقتی این رمان رو مطالعه میکردم متوجه گذر زمان نمی شدم.شخصیت کانل و ماریان برام خیلی جالب بود.دوستیشون باهم و این که چقدر کنار هم راحتن.چقدر با هم خوبن و از بودن باهم لذت می برن.پیشنهاد میکنم اگه این کتاب رو مطالعه نکردین حتما تهیه و مطالعه کنید.مطمئن باشید که از خوندنش لذت خواهید برد.
        

          خیلی کتاب خوبی بود از لحاظ داستان و شخصیت پردازی. به نظرم روابط(کاری به سالم یا ناسالم بودنش ندارم)  بین شخصیت ها خصوصا دو شخصیت اصلی رو خیلی خوب بیان می‌کرد. قلم نویسنده هم به نظرم جالب بود.
        

          من زبان اصلی این کتاب رو خوندم. کتاب بسیار روون و جذابی هست، اما بنظر من نویسنده بیش از حد معمول از مسائل جنسی توی کتابش استفاده کرده و همین پیام داستان و روند پیشرفت و ساخت شخصیت رو پوشونده و ضعیف کرده. در کل نسبت به چیزی که من از کتاب درک کردم، اگر یکبار خونده باشید ضرر خاصی نکردید، هرچند رمان های خیلی بهتری هست که هم جذاب هستن هم پیامشون رو خوب میرسونن.
        

          پاییز امسال غیر از این‌که ابداً هیچ ایده‌ای نداشتم دارم چیکار میکنم و فقط میدوییدم که برسم، یه ریدینگ اسلامپِ طولانی بود. به زحمت میتونستم تمرکز کنم که حتی چندخط کتاب بخونم و normal people کتابی بود که توی مترو و اتوبوس و «مسیر» خوندم. 
یه رمان عاشقانه ساده، که در نوع خودش یه جورایی کلاسیکه، فضاش مهربونه و مثل بغل میمونه. 
داستان کتاب، رابطه و چند سال از زندگی کانل و ماریان رو، از زمان دبیرستان تا دانشگاه روایت میکنه. از نوجوونی تا بزرگسالی. و تاثیری که این دونفرِ نه‌چندان شبیه به‌هم، روی همدیگه داشتن و جوری که ارتباطشون باهمدیگه زندگیشون رو عوض کرده. 
فکر نمیکنم این کتاب سلیقه‌ی هرکسی باشه یا اصلا همه بتونن ازش لذت ببرن یا نه، ولی برای من توی این نقطه زمانی، خیلی کتاب لذتبخشی بود.
        

          3.5
This book is a character study and God knows I'm a sucker for those kinds of books. I love to read about people's lives and what goes around in their head and I love to solve the mystery of why they are the way they are.
But I'm still undecided about the format of this book. It tells the story of 2 young people over the years but we just see some highlighted moments of their lives. I can't decide if I like it or not. Because I know that in life, when we are older, we only remember these life-changing moments but we can't ignore the fact that every minute of every day and every little incident, shapes the kind of person we become. There were moments in the story that I wished I knew more about Conell and Marianne's life so I could feel for them more deeply.
With that being said, even with those glimpses of facts and events of their lives I still could understand them. I never got frustrated with them and their decisions because that kind of behaviour is expected from emotionally immature and damaged people.
And even their relationship made sense to me. It wasn't the relationship that was toxic, but rather the people in it. These 2 people are flawed and yet against all odds they bring out the best versions of themselves when they are together.
I just wish I knew why they are like this. Especially with Connell. He remains a mystery to me and I don't like unsolvable mysteries; but hey, that's just me.
        

          مردم عادی Normal people 

- واقعیتش اینه که نمی دونم چطور معرفیش کنم این کتاب از اون دسته کتابهایی که باید اوایل دوره جوانی بخونی برای نوجوانان نوشته نشده..  سالی رونی زندگی واقعی رو به تصویر کشیده اینکه عشق اون چیزی نیست که ما دیدیم خوندیم خیلی معمولی تر از این حرف هاست یهو به وجود نمیاد. نظرم رو درمورد زندگی این کتاب تغییر داد یجورایی فهمیدم تا ابد نمی تونم تنها باشم تنهایی خیلی بیشتر از اون چیزی که فکر می کنم سخته عمر کوتاه هست تا ابد نمی تونم خودمو از دنیا قایم کنم باید برم بگردم کشف کنم بفهمم تجربه کنم

- سرعت داستان بشدت آروم هست اما گیرا بین کلمات گم میشدم. شخصیت پردازی خیلی خفنه و در کل از اون کتاب هاست که نمی دونی چطور به تهش رسیدی 

- بنظرم اومد که این خانم سالی رونی کلاسیک نویسه اصلاً چطور بگم؟ نمی دونم ولی انگار دارم یه کتاب کلاسیک در عین حال مدرن می خونم و خیلی حس خوب داره...
 
یجاهایی شخصیت اصلی میگه من دلم یه زندگی معمولی بی دغدغه میخواد بدون دراما همین ساده ...