کتاب روان و خواندنی، بدون نصیحت و درشت‌گویی و سخنرانی!
به راحتی میشود دست گرفت و کتاب را تا ته خواند. برخلاف بیشتر کتابهای تالیفی در دام حرفهای عمیق و فلسفی وسط داستان نیفتاده و حرفش را یک گوشه خیلی آرام و کمرنگ زده.
نوجوان با خواندن این داستان در هوای حوالی بابلسر نفس می‌کشد، کلی اصطلاح محلی یاد می‌گیرد، سنت‌های روستایی را می‌بیند، خوبی و بدی آدمها برایش هی معنا عوض میکند، و ضمن همه اینها یک رابطه دوستانه حال‌خوب‌کن را وسط یک ماجرای هول‌آور و هیجان‌انگیز تجربه می‌کند.
        

          روایتی نجیب با درونمایه‌ای تربیتی

در سال‌های اخیر، داستان‌های بلند و رمان‌های قابل توجهی برای ذائقه‌ی مخاطب نوجوان تولید شده، اما عقبه‌ی نرم‌افزاری جبهه‌ی ادبیات داستانی، هنوز تا تولید انبوه داستان‌های بی نقص برای نوجوانان و جوانان، فاصله‌ی زیادی دارد و راهی طولانی باید بپیماید.
دارم می‌رسم جان‌جان یکی از معدود کارهای موفق در قفسه‌ی رمان نوجوان است که در سال‌های اخیر تولید شده. این کتاب، علیرغم داشتن استخوان‌بندی قویم داستانی، روایتی نجیب و به دور از ابتذال دارد.
یکی از دشواری های داستان نویسی برای نوجوانان، ایجاد خرده ماجرا و ارتباط برقرار کردن میان آنها و ماجرای اصلی قصه آن هم به زبانی ساده و قابل فهم برای مخاطب است.
مهدی کرد فیروزجایی توانسته در بستر روایت یک قصه‌ی ساده، با کنار هم قرار دادن خرده‌ ماجراهایی که زنجیروار به یکدیگر متصل‌اند، داستان تلاش دو پسربچه برای فراهم کردن لباس عروسی آبجی جان‌جان را به تصویر بکشد.
اگرچه طرح جلد ساده ی کتاب، همه ی فاکتورهای اصلی داستان را در خود جای داده است، اما نام رمان، کشش بیشتری نسبت به طرح جلد، در مخاطب ایجاد می کند. مخصوصا که نامواره با مقلوب کردن نام جان جان به شکل قلب، علاوه بر عنصر فانتزی، باعث افزایش توجه خواننده می شود. افتتاحیه ی داستان، خبر از یک قصه ی ماجراجویانه می دهد. قلاب مخاطب با اولین پاراگراف ها در داستان گیر می کند و تا پایان ماجرا، او را با شخصیت های اصلی همراه می سازد.
هرچند داستان در فضاسازی موفق است و توصیف جغرافیا، قابل پذیرش از آب درآمده اما زمان دقیق ماجرا، مبهم است و به قرینه‌ی توصیفات جزیی نیز، نمی‌توان تاریخ دقیقی از اتفاقات داستان، به دست آورد.
خارج شدن نویسنده از فضای زندگی شهری و رفتن به اقلیم روستا را می توان یکی از برجسته ترین محاسن این داستان دانست. ویژگی سهل و ممتنع و در عین حال موفقی که نویسنده در دیگر آثارش نیز تکرار کرده است. در واقع، فیروزجایی تجربه ی زیسته ی خود را در دوران نوجوانی و جوانی، به داستان هایش تزریق می کند. به تبع سادگی زندگی روستایی، خرده ماجراهایی بسیط را نیز در داستان شاهد هستیم، اما این بساطت، موجب جلف یا غیرواقعی جلوه دادن قصه نمی شود.
روابط صمیمی مردم روستا، باورها، ارزش‌ها و خرافات، مشکلات و دغدغه‌های روستاییان، اتحاد و همدلی مردم و... از دیگر محاسن داستان است که نویسنده توانسته با زبانی ساده و غیرشعاری، بدانها اشاره کند.
نکته‌سنجی نویسنده در ارزش‌گذاری‌ها نیز تحسین‌برانگیز است. فیروزجایی کوشیده با هویت‌بخشی به دو نوجوان روستایی، و دستمایه قرار دادن روایت‌هایی ساده، به جنبه تربیتی اثر توجه کند. برجسته کردن روحیه‌ ایلاف و همیاری، هوشمندی در بازشناسی خیر و شر، تشخیص اولویت‌ها و افزایش روحیه اعتماد به نفس، از جمله کارکردهای تربیتی این داستان است.

از این روست که می‌توان خواندن رمان «دارم می‌رسم جان‌جان» را نه تنها به نوجوانان، بلکه به بزرگسالان نیز توصیه کرد. این کتاب در سال 1398 به همت انتشارات شهرستان ادب و در 122 صفحه منتشر شده است.
        

          این کتاب رو به توصیه استادمون خوندم . 
خلاقیت نویسنده را در یک مورد بسیار دوست داشتم !اما ترجیح میدهم کتابخوان ها خودشان کشفش کنند البته اگر زاویه دیدی شبیه به بنده داشته باشند .
زمان حال روایت میشد اما ادم های قصه از آسمان نیفتاده بودند سر گذشت داشتند کینه داشتند عشق داشتند رفاقت داشتند عذاب وجدان داشتند و گاهی هم نگرانی برای یکدیگر داشتند !که بیشتر این حس ها منشا اتفاق هایی بودند که در گذشته افتاده بود  و حالا یک جایی از قصه ناگهان یقه ی شخصیت را میگرفتند و مانع می شدند ...
        

          چه داستان روان و جذابی بود، داستان ساده ی رساندن لباس عروس به خواهر  نگران و منتظر  که چند ماجرای دیگر هم در دلش داشت و همین پرکشش اش کرده بود. من برای دختر ده ساله م خریدم اما به نظرم  برای سنین بالاتر مناسبه. فعلا خودم از خوندنش لذت بردم
(اینم بگم یه ماجرای قتل توش داره و بهتره قبل دادنش به فرزندتون خودتون یه بار بخونید)
        

          این کتاب درباره تلاش های نوجوانی است به نام مهدی که برای رساندن لباس عروس به خواهر ناتنی اش  صورت می‌گیرد کل داستان درباره مشکلاتی است که در راه رساندن لباس عروس برای این نوجوان اتفاق می‌افتد   
کتاب با زبانی ساده و گاهی محلی نوشته شده است  داستان پر است از عشق  انتقام نفرت و... که همه آنها ریشه در گذشته دارد 

        

          داستان یک نوجوان و دوستش که ماجراهای آن هارا برای نوجوانان روایت می کند .  ! متن سنگینی دارد !
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
عنوان کتاب ،ذهنیتی از یک داستان عاشقانه نوجوان در ذهن‌مخاطب ایجاد میکند.شاید نوع نوشتار نون در جان به شکل قلب ،موید این گمان باشد.ولی شروع داستان و درک رابطه خواهربرادری جان و جان و برادرش  برای مخاطب شاید گران بنشیند.فراموش نکنیم که این اثر ،رمان نوجوان است و چنین گمانی قطعا در ابتدا برای نوجوان پررنگ مینماید.رمان خوبی ست.جان جان که به روایت اهالی روستا قدم بدیمنی دارد و برادری که به بهای قول خرید دوچرخه راهی شهر میشود تا لباس عروس اجاره ای را تعویض کند.و در این میان چندین اتفاق میوفتد تا پایان داستان برای مخاطب معلق بماند.زبان روانی دارد ولی تعدد اسامی ابتدای داستان برای مخاطب گمراه کننده مینماید.نویسنده تعدادی کلمات بومی به کار برده اما شاید برای بومی کردن متن ،کافی نباشد و المان های بومی، به اندازه ای که از متن بدون کلمات ،به بوم منطقه پی ببریم،به کار برده نشدند.خرده روایت های فراوانی از ابتدای داستان در متن آورده شدند اما اینکه وجودشان چه کمکی به روایت اصلی میکند مشخص نیست.تا اواخر داستان خط روایت کند است.تا اینکه اواخر داستان،گره های متعددی وارد داستان میشود که مخاطب نمیتواند کتاب را رها کند.پایان بندی خوب و مناسب نوجوان دارد.در مجموع کتاب خوبی ست ولی شاید به عنوان اولین کتاب ها به نوجوانی که وارد دنیای کتابخوانی شده،نتوان معرفی کرد.این قصه نوجوانانه ی ماجراجویانه و کاملا طبیعی و روزمره را بخوانید و لذت ببرید.

#فهیمه_ایمانی
        

          بد نبود.
و خواننده اصلا به خواندن ادامه ی ماجرا ترغیب نمی شد.
زیاد جذاب نبود‌
اما زبان داستان زیبا بود.
من باورم نمی شد چگونه مهدی اینقدر با پلیس روبه رو می شد و برایش عادی بود.