اعتراضات و شورش‌ها، در هر زمان و مکان، یک قاعده هستند و انقلاب‌ها یک استثنا. برای اعتراض  یک رخداد کوچک هم کافی است. انقلاب اما شرایط بسیار می‌طلبد. در حقیقت الزامن هر اعتراضی به انقلاب ختم نمی‌شود. با این‌همه انقلاب‌ها با همه‌ی شور و هیجانی که به وجود می‌آورند، با همه‌ی تکاپویی که در لایه‌های جامعه ایجاد می‌کنند، در تغییر ساختار سیاسی و قدرت چندان کارآمد نیستند. ولی هرچه در تغییر ساختار سیاسی ناکام باشند تاثیر خود را بر حیات زندگی روزمره‌ی مردم باقی می‌گذارند. بعد از هر اعتراض، بعد از هر انقلاب، مردم دیگر مردم گذشته نیستند. آصف بیات در آخرین اثرش انقلاب را زیستن به سراغ حیات روزمره‌ی مردمی رفته که تجربه‌های اعتراض و انقلاب را از سر گذرانده‌اند. او به خوبی توانسته با پرداختن به انقلاب‌های بهار عربی گوشه‌ای از تاثیر رخداد‌ها و تحولات اجتماعی را بر زیست روزمره‌ی مردم نشان دهد. خواندن این کتاب را، با توجه به وقایع چندساله‌ی اخیر، توصیه می‌کنم.