از "مکتب حضرت امام" می‌گوید که چگونه پشتیبان انقلاب اسلامی بوده است
و برای تداوم انقلاب و ادامه راه و رسیدن به اهداف باز هم باید آن اندیشه، یعنی اندیشه امام پشتیبان باشد.
راه نجات در بازگشت به اندیشه امام است.


قلم و ادبیات عالی
بسیار ارزشمند
و بسیار جای مباحثه و تامل دارد؛ انگار در حال خواندن فلسفه هستی؛ نه از باب سخت بودن، اتفاقا بسیار روان و شیوا است بلکه از باب محل تفکر، اثری فوق‌العاده است.


        

          انقلاب اسلامی ایران که به گفته‌ی «تدا اسکاچ‌پل»، تنها انقلابی در دنیاست که آگاهانه و به‌گونه‌ای هشیارانه ساخته شده؛ و به بیان «میشل فوکو»، تنها حرکت اجتماعی است که در برابر مدرنیته قرار گرفته، طبعاً باید دارای اندیشه‌ی پشتیبانِ قدرتمند، حیات‌بخش و ریشه‌داری باشد تا بتواند اینچنین هوش از سر جهانیان بپراند. اندیشه‌ای که با وجود خلأ نظری ناشی از دوری علمای شیعه از حکومت، توانست آن را جبران کند و در عین اتکا به دانش‌های حوزوی، ساختاری جدید و راهبردی و هوشمندانه‌ای را ایجاد کند.
اما برای ساختن نظام معرفتی پاسخگو به مسائل روز انقلاب اسلامی، باید ابتدا از این اندیشه سیراب شویم و مسلط به این پایگاه فکری مستحکم و نقشه‌ی راه معمار این کالبد بشویم و سپس در این چارچوب، دست به اجتهاد جهت امتداد آن بزنیم تا دچار انحراف نشویم.
ما برای حفظ این انقلاب، به آن اندیشه‌ای که انقلاب کرد محتاجیم. اما چنان در درک عظمت آن کوتاهی کرده‌ایم که به بیان ادامه‌دهنده‌ی راه امام، این انقلاب با وجود عظمت و ابعاد و آثار عملی خود، از لحاظ ارائه‌ی مبانی فکری خود، یکی از ضعیف‌ترین و کم‌کارترین انقلاب‌ها در دنیاست.
پس راه نرفته و طولانی‌، اما پرثمر و روشنی در پیش داریم. راهی که از ایده‌پردازی و اندیشه‌ورزی در چارچوبی مشخص آغاز و به تولید علمی متناسب با نیازهای واقعی منجر می‌شود.