بیخود نیست که با وجود پادشاه فرانسه بهش میگفتن سلطان فرانسه.
الکساندر دوما رو میگم. شاید معدود دفعاتی در تاریخ باشه که دو پادشاه در یک اقلیم گنجیدند!

مثل همه‌ی رمانهای بلند مفصل بود و همین خصوصیتش شاید واسه عده‌ای جذاب باشه و واسه بعضی فراتر از حوصله.
با این وجود مسیرِ طولانیِ داستان خالی از هیجان و ماجراجویی نبود و ۲۰۰ صفحه‌ی آخر اینو ثابت میکنه که الکساندر از اولش هم میدونست داره چیکار میکنه.
        

          (زمان‌های خوش روزگار آینده، سختی گذشته‌ها را از خاطرت خواهد برد.) 
                                                                                     [آتوز]
نوشته الکساندر دوما، رمان سه تفنگدار؛ رمانی که نسل‌ها تداوم یافت و تاکنون نیز از محبوب‌های جهان است. رمان حول محور شخصیت‌های آرامی، آتوز، پروتوز و دارتین‌یان می‌چرخد؛ دارتین‌یان دوستی‌است که به جمع سه تفنگدار سلطنتی ملحق می‌شود و با اجازه ملکه به سفری مخاطره آمیز راهی می‌شوند. هر فصل این کتاب مختص شخصیت یا داستانی از رمان است.
دارتین‌یان،  شخصیتی که در طی مسیر حفط رمان دوما به او ظلم شده و مردم او را فراموش کرده‌اند، دارتین‌یان همچون اطلس که کره زمین را بر دوش خود نگه داشته، اساس رمان را نیز به دوش می‌کشد. 
سه تفنگدار همراه دارتین‌یان می‌شوند و همچون ققنوسی سرخ که در فرانسه گردش می‌کند و سایه عدالت را می‌افکند، جولان می‌دهند؛ سرخ جامگانی که همراه شمشیرهایشان بر علیه تمامی ماجراجویی‌هایشان قد علم می‌کنند و در نهایت تمامی بد خواهان خود را شکار می‌کنند.
از جمله زیبایی‌های این رمان همبستگی و برادری‌ای که میان سه تفنگدار و دارتین‌یان  است، که همچون نقش برجسته بانوان در رمان درخشندگی خود را به رخ می‌کشند و می‌آموزانند که همیشه برای موفقیت قرار نیست که شکوه سه تفنگ‌دار بودن و شهرت را همراه ساخت، حضور برادران و دوستان، یک شمشیر، اسبی فرسوده و مهتابی در شب می‌تواند بهترین یاوران هر کسی باشد.
وجود پرتره‌ها و نقاشی‌هایی که از لحظه‌های درون رمان هستند زیبایی اثر را دو چندان می‌کنند.
کتاب نخست پایان رمان نیست و ادامه رمان در جلد دوم پس از مدتی نگارش شده (بر اساس انتشارات هرمس) و توسط محمد طاهر میرزا اسکندری ، ذبح‌الله منصوری و اساتید دیگر ترجمه شده است.