یادداشت محمدهادی :)

سلام
ترجمه‌ی ذبیح الله منصوری قطعا روان‌تر و خوش‌خوان تره اما ۱۰ جلدش کرده :)) 
ترجمه‌ی میرزا محمدطاهر هم درسته کمه ولی کلاسیکه
که خب از اونجایی که خوندنِ رمان بلند سن خاص خودش و فراغ بالی و سبکی خیال خودشو ایجاب میکنه، میرزا محمد طاهرو انتخاب کردم
ترجمه برمبگرده به قاجاریه و مترجم هم از اون سلسله هست
ترجمه‌ی خوبی داره و کلاسیک بودنش جوری نیست که آدمو همراه نکنه
مطمئنا زود بهش عادت میکنید خصوصا اگه قبلا هم به اینجور متنها اشتغال داشتید...
اما بازهم امیدوارم ترجمه‌ی امروزیِ بهتری ازش بیاد که نه اشکال منصوری مانع خوندن این رمان بشه نه میرزا اسکندری :)

 

سلام.
خیلی ممنونم. اتفاقا امروز صحبت از آثار دوما بود با عده‌ای از بهخوانی‌ها. برام جالب بود که بلافاصله بعدش یادداشت شمارو دیدم و چه خوب که پسندیدین. چون بیشتر نظراتی که خوندم گله داشتن از ترجمه ثقیل کتاب و نمونه‌های متنی که دیدم برام غیرقابل فهم بود. پانوشتی دارن برای لغات منسوخ کتاب؟ درباره‌ی منصوری هم طبق جستجوهایی که داشتم باقی جلدهای مجموعه دارتین‌یان رو هم گویا ترجمه کردن و به‌خاطر همین 10 جلد شده. 
@mhmmdhadi 

ممنون از توجه شما

بله درسته.با همین ترجمه میرزا اسکندری هم دو جلده که جلد دومش از بیست سال بعد از وقایع جلد اول شروع میشه.
اون چاپی که من خوندم ترجمه لغت نداشت نه.
اما آنچنان هم لغت سخت نداره‌‌ها‌. متن نسبت به زمان خودش اتفاقا خیلی به روز و محاوره ایه..ینی مثلا در حد بیهقی و اینا نیست
بنظرم مدخل خوبیه واسه کسی که بخواد متن کلاسیک رو عادی کنه واسه خودش...در مورد ترجمه منصوری حدس میزنم تاریخ اون برهه‌ی فرانسه هم گفته باشه بین قصه که خب عادت همیشگیه منصوریه..در کل فکر میکنم هر کدوم که انتخاب کنید خالی از لطف نباشه...اگر اهل رمان بلندین و زمانش هم دارین حتما با منصوری بخونید...ادم هرچی رمانهای شاهکار بلند رو زودتر بخونه به نفعشه‌..بعدا ممکنه دیگه وقت نشه متاسفانه :)
@IamMahsa