داستان‌های عجیب و غریبی داشت...
        

          کتاب دارای پایان های شوکه کننده و جالبی بود .
کتاب چند بخش متفاوت بود که روح طغیان گر و قسمت تاریک انسان در برخی از موارد بسیار جلوه گر میشد .
به شکل کلی نگاه هدایت به انسان و جسم بشری  بسیار تاریک بود و یادآور این موضوع که انسان سعی دارد که خود را توجیه کند که جسمی با ذات خوب است اما در آخر به سوی خواسته های تاریک و مادی خود بدون توجه به دیگری گام برمی‌دارد. 
        

          استاد هدایت که نیازی به معرفی ندارد و این کتاب هم یکی از بهترین کتابهایی است که نوشته
        

          لذت‌بخش‌ترین قسمت خوندن کارهای هدایت برای من زبانشه. با فارسی هفتاد/هشتاد سال پیش اینقدر راحت داستان رو جلو می‌بره که شگفت‌زده می‌شم. (اینو احتمالاً تو هر ریویویی که برای هدایت بنویسم می‌گم)
داستان «تخت ابونصر» خیلی برام عجیب بود و اصلاً انتظار همچین ایده‌ای رو نداشتم. از «تجلی» هم خیلی خوشم اومد. احساس زیادی داشت و این شکلی که درگیری و مسئله‌ی شخصیت رو نشون داده خیلی برام تأثیرگذار بود.
        

          سگ بیچاره