به نام او

اولین کتابی بود که از بولانیو خواندم، اصلا جذبم نکرد به نظرم یک کار فرمالیستی صرف بود. البته از منکر مارکز بزرگ نباید جز این توقع داشت
        

          نقدی بر هیچ: 

سر و کله زدن و مخالفت با شیوه‌ی بزرگان ادبیات آمریکای لاتین ( بورخس، مارکز و…) حاصلش کتابی‌ست که پیش روی شماست!

به گفته‌ی برخی از منتقدین یکی از شاهکار‌های ادبیات آمریکای لاتین در سال‌های پایانی قرن بیستم است. (هرچند ما که لذتی نبردیم!)


▪️
بیشتر شخصیت‌های اصلی و فرعی کتاب‌های بولانیو، شاعران یا نویسندگانی هستند که در تنگ‌دستی به سر می‌برند و بدون وابستگی به محل اقامتشان، دائماً در حال سفر و تغییر مکان هستند.
بنابراین آثار بولانیو دو عنصر مهم را همواره  در خود جای داده‌ست:
۱- نویسنده یا شاعر بودن شخصیت‌های داستان
۲- مهاجر بودن شخصیت‌ها
 
شخصیت اصلی این کتاب نیز، سرگذشت زنِ شاعر‌ی است که از اروگوئه به مکزیک مهاجرت کرده و در سال‌هایی که حکومت‌های دیکتاتوری در کشور‌های آمریکای لاتین سلطه یافته‌اند، این زن شاعر، پس از حمله‌ی پلیس‌های ضدشورش و ارتش در سال ۱۹۶۸ به دانشگاه، حدود دو هفته در یک توالت  بدون آب و غذا محبوس ماند تا -به قول خودش- مثل هر مکزیکی‌ای که عاشق مکزیک بود از آخرین سنگر استقلال دانشگاه ملی مکزیک دفاع کند! 

▪️ خلاصه، حتی اگر موضوع داستان، پُر کشش و جذاب باشد، پرداخت دلچسبی نداشت. - دستِ کم برای من-
        

          من نپسندیدم، شما را نمی‌دانم

دو کتاب را به کسی قرض دادم. وقتی پَسَم داد، دیدم سه تا شده؛ و کتاب سوم همین تعویذ، نوشته‌ی یک داستان‌نویسِ اهل شیلی بود.
فقط چون نویسنده اهل شیلی بود و من از شیلی و آمریکای لاتین و ادبیات‌ِ پربارشان سر در نمی‌آوردم، خارج از نوبت، شروعش کردم به امید اینکه کامم را شیرین کند؛ اما نه.
این رمان برای گروه‌هایی که اسم می‌برم، می‌تواند دوست‌داشتنی باشد: کسانی که عاشق شناختن شاعران و نویسندگان آمریکایِ لاتین هستند. کسانی که دوست دارند شاعرانی را بشناسند که کمتر اسم‌شان به ایران رسیده. کسانی که دوست دارند رمانی بخوانند که خطی نباشد و نفهمند چی به چی و کی به کی است و شخصیت‌ها کی به چی یا چی به کی است.
برداشتِ من از رمان چیست؟ زنی رفته مکزیک. با شاعرانِ جوان و مبارز آشنا و رفت‌وآمد داشته. شاید هم نداشته و شاید هم در رؤیایش باشد! چون زن در توالتِ دانشگاهی که سربازان می‌ریزند دانشگاه تا جلویِ استقلال و مبارزه را بگیرند، زندانی شده. همین است که می‌گویم شاید همه‌ش ساخته پرداخته‌ی ذهنش باشد. و شاید رمان، چیزی جز معرفی شاعرانِ مبارزِ آمریکای لاتین نباشد. شاید. من که آن‌ها را نمی‌شناسم!