عجب داستانی! 
 دومین کتابی که از استیون کینگ خوندم، تبدیل شد به یکی از بهترین و ارزشمندترین کتاب‌هایی که تا به الان خوندم. 
استیون کینگ استاد نوشتن درباره وحشته، اما وحشت این رمان، وحشتی از جنس حقیقیته، ترسی که مردی که بیشتر از سی ساله درون زندانه دچارشه. 
داستان‌های استیون کینگ، بسیار جذابن؛ داستانی که اون روایت میکنه، چفت و بست بسیار محکمی داره و برای من که به نوشتن علاقه دارم، مثل یه کلاس درس میمونه. 
قطعا در آینده فیلم این اثر رو میبینم و دوباره کتاب رو مطالعه میکنم. 
        

          من به شخصه، همواره گفته ام که کتاب، از فیلم و سریال بالاتر است.
برای اثبات این ادعا نیز عناوین زیادی وجود دارد:
۱- هری پاتر
۲- ارباب حلقه ها
۳- تلماسه
۴- بیگانه
۵- مسیر سبز
۶- زنان کوچک 
۷- آرزو های بزرگ
۸- بینوایان
 و و و
نمونه های فراوانی وجود دارد که نشان دهد، هر کتابی از فیلم متناظرش برتر است.
اما ریتا هیورث و رستگاری در شاوشنک، اینگونه نبود، نه تنها خود کتاب کم ارزش بود، بلکه فیلم هم بسیار قدرتمند بود.
کتاب یک روند چرت و خسته کننده داشت.
زمانی که سمت خواندنش رفتم، با توجه به اسم استفن کینگ، انتظار داشتم یک کتاب پر از فراز و نشیب و هیجان باشد.
اما هر چه بیشتر پیش می‌رفتم خسته تر می‌شوم.
کتاب بیشتر شبیه یک دفترچه خاطرات روزانه بود.
البته شکرگزارم که صوتی کتاب را دنبال کردم آنهم در رفت و آمد در مسیر هایم و وقت مفیدم از دست نرفت...