یاد شب‌هایی افتادم که با نگرانی در خانه‌ی مامبزرگ صبح می‌کردیم و آن شب‌ها می‌توانستم برای آرامشی که در دل دلشوره‌ها بود بمیرم و حالا یقین دارم آن دوران از درخشان‌ترین اوقات زندگی‌ام بود.
اما کتاب!
تخت خواب هرکس آرامشی دارد که شبیه هیچ جایی نیست؛ حتی اگر دوست‌های خوب و میزبان‌های مهربانی برای شب‌خوابی داشته باشیم.
        

          خیلی قشنگ بود:') و حس خوبی داد*_*
طعم داستان‌هایی رو می‌داد که بچه‌ بودم مامانم برام می‌گفت
        

          به نظرم نویسنده کودکانی را مخاطب داستان قرار داده که شب‌ها از خوابیدن در تخت خودشان امتناع می‌کنند.
یا اینکه می‌خواسته بگوید درسته که ما با خیلی‌ها دوست هستیم ولی این دوستی لزوما در همه زمان‌ها نمی‌تواند کمک‌حال ما باشد.
البته در بطن داستان به کودک اینگونه القا می‌شود که تنها بودن و تنها زندگی کردن بهتر از اینه که با دیگران زندگی کنی و با آن‌ها دچار مشکل و دردسر بشوی.
این کتاب، خواسته یا ناخواسته فردگرایی را ترویج می‌کند.
        

          خرگوش کوچولو خواهر و برادری نداشت و بعصی اوقات احساس تنهایی می کرد. تا اینکه یک شب تصمیم گرفت پیش یک دوست خوب برود.
اول به خانه سنجاب رفت اما صدای خرج خرج بلوط  خوردن سنجاب در نیمه شب، بیدارش کرد و از انجا رفت.
بعد به خانه راسو رفت اما انجا هم خیلی زود به خاطر بوی بد بیدار شد.
بعد از ان به خانه‌های جوجه تیغی، خرس و جغد رفت اما در هیچ خانه ای نتوانست راحت بخوابد. سرانجام به اتاق خودش بازگشت.

روند داستان طوری پیش می‌رود که از ویژگی های ذاتی حیوانات مثل بوی بد و تیغ و شب بیداری حیوانات و ... به عنوان یک نکته منفی یاد می شود. در حالی که این تفاوت ها و مشخصه هاست که طبیعت رو ساخته و زیباش کرده و اصلا چیز بدی به حساب نمی آیند. و این نکته منفی ای بود در این کتاب برای من

https://taaghche.com/book/98616
        

          باگ قصه از اونجایی شروع شد  که خرگوش کوچولو نمیتونست دوست هاشو حتی برای یک شب! تحمل کنه و تفاوت هارو بپذیره....
به نظرم..نویسنده میتونست به خرگوش کوچولو کمک کنه تا حالا اون یه شب رو کنار دوستش بخوابه ولی در اخر کودک رو به این نتیجه سوق بده که هیچ جا تخت خود ادم نمیشه!
        

          با تصویرهای چهار ستاره. دربارهٔ خود قصه ولی باید بیشتر فکر کنم.