شخصیت پردازی شاید سخت‌ترین قسمت نوشتن داستان یا رمان باشد. با یک شخصیت‌پردازی بی‌نظیر می‌شود معمولی‌ترین پیرنگ‌ها را جلا داد و ماندگار کرد. در کتاب عمارت رصدخانه نویسنده اولا سراغ شخصیت‌هایی عجیب، نادر و حیرت‌انگیز رفته است و دوما چنان مسلط به کارش بوده که یک ساختمان بی‌جان را هم تبدیل به شخصیتی اثرگذار در داستان کرده به نحوی که حتی نام رمان را هم عمارت رصدخانه گذاشته است. مثل رمانهای معروف مادام بواری، تس دوروبرویل، گتسبی بزرگ و بسیاری دیگر که اصلی‌ترین شخصیت رمان، عنوان کتاب را از خود کرده است. رابطه‌ی اشیا و انسان‌ها در این رمان به بهترین و زیباترین شکلی تصویر شده و خواننده را به تحسین وا می‌دارد. بسیار لذت بردم و خواندنش را به همه پیشنهاد می‌کنم.
        

          کتابی عجیب با شخصیت‌های عجیب‌تر. شدیدا من را یاد مغازه‌ی خودکشی می‌انداخت. البته پایان متفاوت و جالبی داشت. در واقع بزرگ‌ترین نکته‌ی قوت همین پایان‌بندی جالبش بود.