یک نظر دادن دربارهٔ  ۴۷ رباعی یک‌جا نمی‌دونم چه‌قدر شدنی‌یه. تعجب می‌کنم بعضی چه‌طور تعریف و تمجید می‌کنن. من برخی از این رباعی‌ها رو اصن نفهمیدم. به‌نظرم برخی‌شون در انتقال مضمون ضعیف بودن. چند تاشون هم خوب بود و دل‌بری کرد. در مجموع این‌که شاعر با برخی از این رباعی‌ها فکر رو درگیر می‌کنه و آدمی رو دچار مکث می‌کنه، جای تقدیر داره.
        

          یه عصر پاییزیِ دلگیر مهمون این کتاب بودم...🍂✨
صوتی این کتاب با صدای خودِ آقای میلاد عرفان‌پور بی‌نظیره، حتما گوش کنید و لذت ببرید.💛
.
چشمان حسود، کور. عاشق شده‌ام
اسفند برای دل من دود کنید
❤️✨️
.
با پال و پرت نگو که ماندن ننگ است
فریاد نزن که آسمان خوشرنگ است 
برگرد پرنده، دل به پرواز نبند
اینجا دل یک قفس برایت تنگ است
.
از اشک تو لبخند بهار آوردند
رود آوردند، آبشار آوردند
جاری‌ست همیشه اشک در چشمانت
ای ابر، تو را چه لوس بار آوردند
🥹☁️✨
.
از دوزخ تن، بهشت را باور کن
با آتش دوستی، لبت را تر کن
مانند تنور باش و در خدمت خلق
با سوخته‌های نان، شبت را سر کن
.
بی عشق به دور خودمان می گردیم
بی خود شب و روز در جهان می گردیم
دنیا قبرستان بزرگیست که ما
دنبال مزار خود در آن می گردیم
.
من زنده که نیستم میان کفنم
دل ابر گرفته است در پیرهنم
اینگونه به دست خالی ام زل نزنید
من وارث درد هفت میلیارد تنم
.
اینجا فوران زندگی ... آنجا مرگ
مانده است در انتظار انسانها مرگ
یک روز به دیدار شما می‌آیم
این نامه برای زنده‌ها. امضا مرگ!
.
۲۹ آذر ۰۳...🍊✨
پاییز من....