در اواخر سال ۱۹۴۴، در جزیره‌ی لوبانگ فیلیپین، درحالی‌که نیروهای ژاپنی در شرف عقب‌نشینی بودند، ستوان هیرو اونودا دستوری از طرف افسر مافوقش دریافت کرد: «تا زمانی که نیروهای امپراتوری برگردن، وظیفه‌ی تو اینه که از این جزیره محافظت کنی. تو باید با استفاده از تاکتیک‌های چریکی به هر قیمتی از این قلمرو دفاع کنی. فقط یه قانون وجود داره. تو حق نداری به دست خودت به زندگیت خاتمه بدی. اگه دشمن دستگیرت کرد، تا جایی که می‌تونی بهشون اطلاعات گمراه‌کننده بده.» و این‌گونه بود که مأموریت طولانی اونودا شروع شد، مأموریتی که در طی آن او به زبان مخفی جنگل مسلط شد. طولی نکشید که هفته‌ها به ماه‌ها، ماه‌ها به سال‌ها و سال‌ها به دهه‌ها تبدیل شدند، تا این‌که دیگر زمان برای او بی‌معنی شد. در تمام این مدت اونودا به مبارزه در این جنگ خیالی ادامه داد، مبارزه‌ای سوررئال و تراژیک، در ابتدا همراه با سربازان دیگر و در نهایت یک‌تنه؛ شبیه به شخصیتی تنها در رمانی ساخته‌ی ذهن خود اونودا.