من صوتیش رو با صدای رضا بهبودی شنیدم و خیلی کیف داد.. سرکار موقع صفحه‌آرایی .. از داستان اولش، سرگذشت بدبوی آنتولین بسیار بسیار خوشم اومد و کلی هم باهاش خندیدم
        

          شروع  کتاب هر چند بی‌محتوا، طوفانی و دلچسب بود؛ اما در ادامه...
فقط بی‌محتوا!
        

          عالی بود. خیلی خندیدم. به قول خود نویسنده"حقیقت محض!!!!" بود.
        

          ۹ سالم بود که برای اولین بار یکی از کتاب های این نویسنده را در تولدم هدیه گرفتم
از آن موقع تا به کنون هزار بار کتاب فریب کاران فریب خورده را مطالعه کردم و هربار بیشتر از دفعه قبل دوستش داشتم
امروز وقتی که بی هدف در بین کتاب های رایگان طاقچه میگشتم روحم هم خبر نداشت که داستان کوتاهی از نویسنده‌ای که اثرش روی قلبم حک شده پیدا میکنم
و تازه به این کشف رسیدم که این نویسنده قطعا کتاب های دیگری هم دارد!
به هر حال گزاف گویی رو باید خاتمه داد..
کتاب مردی که عادت دارد با چتر بر سرم بکوبد بیش از هر چیزی یک قالب برای تفکر بود.
هر شخص با هر دیدگاه و دغدغه‌ای درک و برداشت متفاوتی از داستان پیدا می‌کند و خودش را در حالی که غرق فکر کردن به مطلب شده است میابد
عده‌ای مرد را با چترش به عنوان عادات و رسوم بیهوده شناختند و عده ای دیگر وسواس فکری و حتی نشخوار فکری
و اما من؟ من دست فرناندو را زود تر خوانده بودم
از همان صفحات اول و یا دوم میدانستم که او قرار نیست نتیجه و پند داستانش را توضیح دهد. همانطور که گفتم کتاب دیگرش را جویده بودم و قلم و طرز فکرش را میشناختم. او مینویسد از عجیب ترین و رندوم ترین و بیهوده ترین موضوعات با استفاده از طنز ساده و بی نمکش می‌نویسد و مخاطب را سردرگم در جست و جوی معنا در لا به لای داستان های بی سر و تهش رها می‌کند.
و همیشه ذهن درگیر و خلاق و پر دغدغه مخاطب چیزی برای پرداختن به آن پیدا می‌کند.
داستان های فرناندو همینند قالبی عجیب  برای افکار خودمان.
        

          بخواهم صادقانه بگویم، فقط به خاطر طرح جلد و اسم داستان کتاب را خریدم، اما داستان های کوتاه وهم آلود و جذاب از دل سرزمین آرژانتین نصیبم شد که در یک روز تمام کتاب رو بلعیدم
        

          مفهوم نسبتا خوبی بود
و اواسط داستان میشد فهمید مرد چتر به دست برای چی اینکارارو انجام میده. 
        

          کتاب از یازده تا داستان کوتاه تشکیل شده،داستان هایی از افرادی که توی موقعیت های عجیب و غریب گیر افتادن ،صحنه های عجیب و غریب واکنش های عجیب و غریب همه چیز عجب و غریب هست،از این مجموعه داستان من فقط از داستان اول خیلی خوشم اومد ،کتاب مایه هایی از طنز هم داشت اما برای من اینطور نبود که من رو به خنده واداره ،توی بعضی از داستان ها ایده داستان رو خیلی دوست داشتم اون عجیب و غریب بود تم  داستان  اما پایانشون رو دوست نداشتم مثلا وقتی توی داستان مردی که عادت دارد با چتر بکوبد توی سرم،موقعیت خیلی عجیبه اینکه یکی داره مدام با چتر میکوبه توی سرت اما پایان بندی خوبی نداشت و با خودم گفتم خب که چی؟؟دوست داشتم یه علت عجیب و غریب هم باهاش بیاذ،راستش من خیلی از داستان هایی با پایان باز خوشم نمیاد...
یه جاهایی تاثیر نیکلای گوگول رو حس میکردم اما نمیدونم نویسنده تا چه حد تحت تاثیرش بوده،من داستان کوتاه های خیلی خوبی خوندم اما متاسفانه این داستان کوتاه ها مورد علاقم نبودن ،اون تم عجیب و غریبش رو خیلی دوست داشتم اینکه با کنجکاوی متن رو دنبال میکنی که ببینی چه اتفاقی میفته،اما فقط  یه موقعیت عجیب بوده بدون هیچ معنایی ، داستان اون مردی که پیش قاضی میره رو هم دوست داشتم اما اونقدر فوق العاده نبود برام .......
        

          خیلی کتاب جالب و خنده داری بود. امان از ادبیات آرژانتین که ادم رو همیشه شکفت زده میکنه. بعد از مدت ها یه کتاب خوندم که از ته دل خندیدم و دائم منتظر فرصت بودم که برم سراغش. کتاب از ۱۱ داستان کوتاه شروع میشه و هر کدوم مخاطب رو به روش منحصر به فردی جذب میکنه. از اون کتاب هاست که به ادم های مختلف پیشنهاد میکنم. نمونه ای که من خوندم یا بهتر بگم شنیدم، توسط رادیو گوشه منتشر شده و رضابهبودی به عنوان گوینده واقعا کارش رو خوب بلده.
        

          نویسنده با زبانی طنز در قالب داستان های کوتاه به معضلات فرهنگی و اجتماعی و روانشناسی پرداخته و در بیشتر داستان ها بسیار طنز زیبا و ماندگاری رو خلق کرده که البته با توجه به اینکه با زبان طنز به موضوعات اجتماعی پرداخته مطمئنا طنز تلخه که با خوندنش مصداقاش رو تو ذهنت تجسم میکنی.
در  داستان `فن شعر` داستان نویسنده ای رو میگه که پدرش با لابی گری اونو به عنوان یه نویسنده مطرح و جایزه گیر تبدیل میکنه.
داستان هایی که کوتاه تر بودن رو زیاد دوست نداشتم.
داستان های سرگذشت بدبوی آنتولین، دفترچه مهندس سیسموندی و فن شعر رو بسیار دوست داشتم و از محدود داستان های طنز خارجی بود که قابل لمس و ارتباط برقرار کردن بود برام.