وقتی چیزهایی از ما گرفته می شوند، چیزهایی که باقی می مانند برای مان ارزش بیشتری پیدا می کنند...

پایان کتاب: ۲۸ شهریور ۱۴۰۱
        

          کتاب آسایش کتاب خوبی است ، کتابی که بارها و بارها میتوانید آن را بخوانید اگر هم نخواندید اشکالی ندارد در یکی از صفحات کتاب خود نویسنده می‌گوید که اشکالی ندارد ، در مقدمه کتاب خود نویسنده هم آورده است که میتوانید این کتاب را هر طور که خواستید بخوانید کتاب آسایش برای تقویت روحیه کتاب خوبی است و در پشت جلد کتاب هم گاردین و 
نیل گیمن و مجله ال یادداشت هایی برای کتاب نوشته اند.
        

          تناقض عجیبی است که بسیاری از روشن ترین و از رامش بخش ترین درس های زندگی را در بدترین دوران زندگی مان می آموزیم. 
        

          روزای نسبتا سختی رو دارم پشت سر میذارم و به طور غریزی سراغ این کتاب رفتم تا شاید کمی آسایش پیدا کنم.
کتاب ساده و روان بود و توی این شرایط همچین کتاب ساده‌ای بهترین انتخاب بود ، بعضی جملاتش رو خیلی دوست داشتم.
اما در کل کتابی نبود که بعد از خوندنش بگم عجب کتابی! یه کتاب کاملا معمولی برای روزایی که حوصله نداری و به دنبال کمی آسایش هستی....
        

          مت هیگ یه نویسنده ی روانشناسی نیست.اون یه دوسته که از دل تجربه هاش برامون حرف میزنه..و حال مون رو بهتر میکنه..تا جایی که من فهمیدم،کتاباش در شرایط عادی تاثیرشون به اندازه ی وقتی نیست که حال مون بده و میخونیم شون..کتابای اون مثل دارو میمونن.داروی روح.و وقتی روح آدم در رنجه،خیلی مفید واقع میشن تا وقتی که در اسایش و ارامشیم...همین دیگه..مت هیگ واقعا از نویسنده های موردعلاقمه :)
        

          کتاب خوب و خلاصه و جمع و جوری بود مجموعه ای از یادداشت های نا زرد که موقع افسردگی یا یاس تسکین دهنده و کمک کننده هستن.
        

          ( با تاخیر خیلی زیاد یادداشت)
کتاب جالبی بود 
میتونید هرجایی از کتاب رو باز کنید و بخونید و لزومی ندار صفحه ها رو به ترتیب بیاید جلو 
بعضی از صفحه هاش واقعا جملاتی داره که ممکنه دقیقا تاثیر خیلی خوبی بذاره 
🌱❤️
        

          🖊 مجموعه‌ای از جملات، روایات و دیدگاه‌های شخصی نویسنده درباره ایجاد نگرش خوشایند به زندگی

✂️ گزیده‌های از کتاب:

📎 یادتان باشد امید همان شادمانی نیست. به بیان دیگر، برای امیدوار بودن حتماً لازم نیست شادمان باشید؛ بلکه باید بپذیرید که آینده نامعلوم است و بعضی از آینده‌ها ممکن است از امروز ما بهتر باشد. امید، در ساده‌ترین شکل، به معنی پذیرش ممکن‌هاست.

📎 روزی روان‌پزشکی به من گفت که بیشترین شکایتی که از بیمارانش شنیده است، احساس عدم‌تعلق است؛ احساس متظاهر بودن، خارج از جمع بودن یا متناسب نبودن. احساس شکست در برقراری آسان ارتباط با دیگران. به نظر من، این مساله هم متناقض است و هم آرامش‌بخش. متناقض از این جهت که متداول‌ترین احساس میان مردم حس تناسب نداشتن با مردم است. آرامش‌بخش از نظر این واقعیت عجیب که وقتی احساس ناراحتی و تنهایی می‌کنیم، بیشترین تفاهم و وجه اشتراک را با دیگران داریم. «تنهایی» جهانی‌ترین حس دنیاست.

📎 حوادث به‌خودی‌خود هیچ معنایی ندارند. بلکه جزیی از یک کل بزرگتر هستند و تنها در چارچوب آن کل می‌توان درکشان کرد.

📎 تغییر کارهای روزمره به نفع ماست. حتی یک تغییر ساده مثل جابجا کردن محل برنامه‌ها روی صفحه تلفن همراه به ما کمک می‌کند تا در برابر ایجاد پیش‌فرض خودکار در حافظه عضلانی‌مان مقاومت کنیم.

📎به‌طور خلاصه، ما از آینده چیزی نمی‌دانیم. تنها چیزی که قطعی است، عدم قطعیت است.

📎 عدم‌قطعیت منشاء اضطراب و نگرانی است، اما راه‌حل آن هم هست. همه‌چیز غیرقطعی است، ولی امیدبخش هم هست. همه‌چیز مبهم است. همه‌چیز ممکن است ما روی سکه‌ای زندگی می‌کنیم که دارد روی لبه‌اش می‌چرخد. نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم که به کدام طرف می‌افتد، اما می‌توانیم از درخشش آن، هنگام چرخیدن، لذت ببریم.

📎 وقتی همه‌چیز خوب پیش برود، ما دیگر رشد نمی‌کنیم. چون برای رشد کردن به تغییر نیاز داریم. چون رشد یعنی تغییر. ما معمولاً در مواقع سختی متحول می‌شویم. اغلب باید شکست بخوریم تا یاد بگیریم؛ درست مثل ورزشکار پرورش اندامی که به وزنه نیاز دارد تا عضلاتش را قوی کند. در دنیای بدون کشمکش، رشد غیرممکن است.

📎 وقتی ترس خود را تحلیل می‌کنید، اولاً متوجه می‌شود که آن ترس فقط بخش طبیعی از شماست. ثانیاً متوجه می‌شوید که ترس خواهر امید است، چون هر دو آنها زاییده ساختار غیرقطعی زندگی هستند.


📌 این مرور مبتنی بر دیدگاه «شخصی» مرورنویس است.
        

          یکی از زیباترین کتابهای معاجر جهان ... بااین کتاب آروم میگیرید 
        

          اگر گمان میکنید که عزت ؛ احترام و شادی شما در گروی اعتراف دیگران به عیب هایشان است ؛باید بدانید شما هرگز  عزتمند ؛ محترم و خوشحال نخواهید شد....
        

          بالاخره بعد از یسال تمومش کردم ☺︎ 
نمیدونم دلیل طول کشیدنش به خاطر سلیقه منه یا اینکه ماهیت این کتاب اینجوریه که باید روزی یه صفحه ازش بخونی