معرفی کتاب گزینه ی اشعار اثر قیصر امین پور

گزینه ی اشعار

گزینه ی اشعار

4.4
28 نفر |
7 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

1

خوانده‌ام

69

خواهم خواند

8

شابک
9789641916123
تعداد صفحات
284
تاریخ انتشار
1398/7/7

توضیحات

این توضیحات مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

        
بغض های کال من، چرا چنین؟ گریه های لال من، چرا چنین؟ جزر و مد یال آبی ام چه شد؟ اهتزار بال من، چرا چنین؟ رنگ بال های خواب من پرید خامی خیال من، چرا چنین؟

      

پست‌های مرتبط به گزینه ی اشعار

یادداشت‌ها

پیچک

پیچک

1404/2/20

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

0

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          همه‌ی ما قیصر امین‌پور را با شعر "بوی ماه مهر" می‌شناسیم. #قیصر_امین‌پور با آثار و کتاب‌های زیادی که برای بر جای گذاشته‌است، یکی از شعرای برجسته معاصر پارسی زبان به حساب می‌آید. شعرهایش را در کتاب‌های مختلفی همچون دستور زبان، گل‌ها همه آفتابگردانند، آینه‌های ناگهان، تنفس صبح، در کوچه آفتاب، به قول پرستوها و مثل چشمه، مثل رود برای ما باقی گذاشته است.
در زمان حیات قیصر یک مجموعه‌ی گزیده اشعار تحت نظر وی در #انتشارات_مروارید به چاپ رسید که تاکنون بیش‌ از سی بار تجدید چاپ شده‌ است. در این کتابِ گزیده اشعار سعی شده است که زیباترین اشعار قیصر جمع آوری شود و کتاب خوبی به دست مخاطب برسد. اشعار قیصر در این مجموعه زیبا و دلنشین بودند، هرچند که توقع بیشتری از قیصر داشتم. به‌نظر می‌رسد قیصر در اوایل جوانی بهتر از میان‌سالی‌اش شعر می‌گفته‌ است، چراکه هر چه به دهه هفتاد نزدیک‌تر می‌شویم، شعرهای او نیز دچار افت کیفی می‌شوند و این افت کیفیت بعضا چشمگیر است. درنهایت شما را به خواندن یکی از اشعار قیصر از کتاب "به قول پرستوها" ی او دعوت می‌کنم. 

در كتاب چار فصل زندگی
صفحه‌ها پشت سر هم می‌روند
هر یک از این صفحه‌ها، یک لحظه‌اند
لحظه‌ها با شادی و غم می‌روند

 آفتاب و ماه یک خط در میان
 گاه پیدا، گاه پنهان می‌شوند
 شادی و غم نیز هر یک لحظه‌ای
 بر سر این سفره مهمان می‌شوند

 گاه، اوج خنده ما گریه است
 گاه، اوج گریه ما خنده است
 گریه، دل را آبیاری می‌كند
 خنده، یعنی این كه دل‌ها زنده است

 زندگی تركیب شادی با غم است
 دوست می‌دارم من این پیوند را
 گر چه می‌گویند شادی بهتر است
 دوست دارم گریه با لبخند را
        

2

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          چندی پیش، داشتم برگۀ امتحانی طفلی دوازده ساله را تصحیح می‌کردم که نوشته بود: کتابِ بوستان، اثرِ قیصر امین‌پور است. خیلی وقت است که از مواجه شدن با این موارد تعجب نمی‌کنم. چرا که فی‌المثل، طفلی دیگر، منطق‌الطیر را از آثار اگزوپری می‌دانست! اما در این مورد که یک دانش‌آموزِ فارسی‌زبان، بوستان را از آثار قیصر بداند بسی جای تأمل است. با خود اندیشیدم این طفلک که تقصیری ندارد. کتاب‌های ادبیات او را پر کرده‌اند از اشعار قیصر امین‌پور.
قیصر امین‌پور، انصافاً شاعرِ خوبی‌ست؛ بر منکرش لعنت. اما به قدری او را برجَسته ساخته‌اند که دانش‌آموزِ بی‌چاره خیال می‌کند بوستان را قیصر نوشته است. با ناخودآگاهِ فرزندان ایران چه کردند که هر زمان، حرفی از شعر و شاعری به میان بیاید قیصر امین‌پور را به خاطر می‌آورد؟ قیصر امین‌پور شاعر انقلاب است و شاید به همین دلیل، اربابانِ ما جوری رفتار می‌کنند که: «قیصر، حتی از سعدی هم بالاتر است.» بر منکرش، رحمت!
با همین تصمیمات مغرضانه، کاری کردند که قیصر امین‌پور حتی از جایگاهی که شایستۀ آن است بی‌نصیب بمانَد.
چون غرض آمد هنر پوشیده شد.
بگذریم پیش از آنکه به اطنابِ مُمِل گرفتار آییم.
و اما در مورد این کتاب:
معمولاً شاعر با گذر زمان، پخته‌تر می‌شود. اما انگار این قاعده، برای امین‌پور، صادق نیست. تنفس صبح (۱۳۶۸)، غزلیات خوبی دارد و آینه‌های ناگهان (۱۳۷۲)، نیمایی‌هایی دلپذیر. اما نمی‌دانم چرا مجموعه‌های بعدی، به صورت کلی، چندان چنگی به دل نمی‌زنند.
این کتاب، گزیدۀ خوبی‌ست و ویراستار نیز  دقت کافی داشته است. پیشنهاد می‌شود.
        

5