حیف که این کتاب دوستداشنی را گم کردم، یا لااقل فکر می کنم گمش کرده باشم. 
شعرهای قیصر امین پور هم زمان هم زبان عامیانه دارندو هم ادبی. برای همه قابل درک و فهمند، چه آنکه سواد اندک دارد وچه آنکه با سواد است اما سواد ادبی و شعری ندارد.
 اما آنکه سواد ادبی و شعری دارد قطعا از همه بیشتر زیبایی آثار او و پختگی معنایشان را درک می کند و لذتی دوچندان میبرد.
          

            امین‌پور شاعر بسیار خوبی است اما الان دیگر چندان سلیقه‌ام به سمت او میل ندارد. به گمان تا همان دبیرستان و حال و هوای نوجوانی. تک و توک شعرهایی دارد که شاید هم‌چنان از شنیدنش لذت ببرم. آشنایی من با امین‌پور به واسطه‌ی ناصر عبداللهی بود که شعر معروف امین‌پور را خوانده بود.
 خدایشان بیامرزد.
سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم
ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم
چو گلدان خالی لب پنجره
پر از خاطرات ترک‌خورده‌ایم