همه‌ی ما قیصر امین‌پور را با شعر "بوی ماه مهر" می‌شناسیم. #قیصر_امین‌پور با آثار و کتاب‌های زیادی که برای بر جای گذاشته‌است، یکی از شعرای برجسته معاصر پارسی زبان به حساب می‌آید. شعرهایش را در کتاب‌های مختلفی همچون دستور زبان، گل‌ها همه آفتابگردانند، آینه‌های ناگهان، تنفس صبح، در کوچه آفتاب، به قول پرستوها و مثل چشمه، مثل رود برای ما باقی گذاشته است.
در زمان حیات قیصر یک مجموعه‌ی گزیده اشعار تحت نظر وی در #انتشارات_مروارید به چاپ رسید که تاکنون بیش‌ از سی بار تجدید چاپ شده‌ است. در این کتابِ گزیده اشعار سعی شده است که زیباترین اشعار قیصر جمع آوری شود و کتاب خوبی به دست مخاطب برسد. اشعار قیصر در این مجموعه زیبا و دلنشین بودند، هرچند که توقع بیشتری از قیصر داشتم. به‌نظر می‌رسد قیصر در اوایل جوانی بهتر از میان‌سالی‌اش شعر می‌گفته‌ است، چراکه هر چه به دهه هفتاد نزدیک‌تر می‌شویم، شعرهای او نیز دچار افت کیفی می‌شوند و این افت کیفیت بعضا چشمگیر است. درنهایت شما را به خواندن یکی از اشعار قیصر از کتاب "به قول پرستوها" ی او دعوت می‌کنم. 

در كتاب چار فصل زندگی
صفحه‌ها پشت سر هم می‌روند
هر یک از این صفحه‌ها، یک لحظه‌اند
لحظه‌ها با شادی و غم می‌روند

 آفتاب و ماه یک خط در میان
 گاه پیدا، گاه پنهان می‌شوند
 شادی و غم نیز هر یک لحظه‌ای
 بر سر این سفره مهمان می‌شوند

 گاه، اوج خنده ما گریه است
 گاه، اوج گریه ما خنده است
 گریه، دل را آبیاری می‌كند
 خنده، یعنی این كه دل‌ها زنده است

 زندگی تركیب شادی با غم است
 دوست می‌دارم من این پیوند را
 گر چه می‌گویند شادی بهتر است
 دوست دارم گریه با لبخند را
        

          حیف که این کتاب دوستداشنی را گم کردم، یا لااقل فکر می کنم گمش کرده باشم. 
شعرهای قیصر امین پور هم زمان هم زبان عامیانه دارندو هم ادبی. برای همه قابل درک و فهمند، چه آنکه سواد اندک دارد وچه آنکه با سواد است اما سواد ادبی و شعری ندارد.
 اما آنکه سواد ادبی و شعری دارد قطعا از همه بیشتر زیبایی آثار او و پختگی معنایشان را درک می کند و لذتی دوچندان میبرد.
        

          امین‌پور شاعر بسیار خوبی است اما الان دیگر چندان سلیقه‌ام به سمت او میل ندارد. به گمان تا همان دبیرستان و حال و هوای نوجوانی. تک و توک شعرهایی دارد که شاید هم‌چنان از شنیدنش لذت ببرم. آشنایی من با امین‌پور به واسطه‌ی ناصر عبداللهی بود که شعر معروف امین‌پور را خوانده بود.
 خدایشان بیامرزد.
سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم
ولی دل به پاییز نسپرده‌ایم
چو گلدان خالی لب پنجره
پر از خاطرات ترک‌خورده‌ایم
        

          من با قیصر پرت می شوم به دوران نوجوانی ام همان سال ها که پدرم کتاب مجموعه کامل اشعارش را برایم خرید... من با قیصر شعرخوان شدم ....