"ولی قول بده به مامانت در این باره چیزی نگویی، مردم ساده را لو نده: باید همیشه هوای آدمهای ساده را داشت، آدمهای ساده خیلی زجرکشیده هستند.."

حرف خاصی ندارم درمورد کتاب، در واقع نمیدونم چی‌ بگم! 
فکر کنم همون پاراگرافِ بالا که از متن کتاب نوشتم، کافیه براش..💔
          

            اگه میخواین معنی واقعی تراژدی رو درک کنین برین سراغش .. 
دردناک ترین کتابی بود که خوندم .. 
چه قدر همه چیز واقعی و تلخ و پر از رنج  بود .. 
هنوز بعد از یک ساعت قلبم میسوزه .. هنوز مات و گیجم .. 
عجب قلمی .. قلمی که اینجوری مسحورت کنه رو باید بوسید
          

            این دومین رمانی بود که از این غول روسی اونم با ترجمه حمیدرضا آتش برآب می خوندم... واقعا نمیدونم چی بگم... عجب داستانی... عجب تراژدی ای... مطمئنم بعد از تموم شدن داستان تا ۱۰ دقیقه به رو به رو زل می زنید و نمیدونید که چیکار باید بکنید.

لسکوف به شدت قصه گوئه... برعکس بقیه روس ها که تا دکمه سوم پالتوی شخصیت مورد نظر رو با وسواس شرح میدن ، لسکوف سریع میره سر اصل مطلب و قصه رو میگه بدون اینکه خللی در شخصیت پردازی کاراکتر ایجاد بشه.

کاش این رمان هم بازنشر بشه تا همه طرفداران و دوستداران ادبیات روسیه بتونن ازش استفاده بکنند...