به خاطر حجم زیادش اول ترسناک به نظر میرسه ولی قلم روان و طنز... سفرنامه طور... پر از جذابیت و آگاهی بخش.. چون قبلا خوندم تعریف زیادی نمیتونم بکنم ازش (با توجه به بيو گرافیم)
ولی ارزش خریدن و خوندن داره
        

          کتاب زیبایی بود، نویسند تو را با خودش همراه می کرد بگونه ایی که خودت را در آن لحظه می توانی تصور کنی و چه زیبا رشادت های بچه های مازندران را به قلم کشیده است. 
        

          حدودا سه سال از وقتی که این کتاب را خریدم میگذرد به صورت اتفاقی در نمایشگاه کتاب و نشر شهید کاظمی که رفته بودیم این کتاب را همان جا پیشنهاد کردند و گفتند کتاب خوبیست و ما هم به همراه کتاب های دیگر آن را خریدیم. نمی دانم چرا طی این مدت نخواندمش و زمانی که شنیدم پیکر چند تن از شهیدان خان طومان تفحص شده و آوردند. یاد این کتاب افتادم و گفتم الان وقتش است که بخوانمش. و این شد که شروعش کردم. راوی بسیار خوب پیش رفته و خاطرات در ابتدا از زبان خودش است که در منطقه حاج ابراهیم حضور داشته روایت می کند و فصل بعدی که در مورد خان طومان است بیشتر از همرزمان آن شهیدان خاطرات را روایت کرده است. یک چیز جالبی که در این کتاب دیدم این بود ‌که راوی نام استاد صفایی حائری را در متن کتاب خیلی آورده و سخنان او را به میان آورده است. اگر قبلا میخواندمش تا به حال اسم استاد صفایی حائری را هم نشنیده بودم اما حالا با خواندن چند کتابش و تهیه یک سری از کتاب هایش میدانم چقدر استاد ارزشمندی بودند و خوش به حال راوی که شاگرد ایشان بودند.
با اینکه حجم کتاب زیاد است اما خاطرات به نوعی روایت شده که اصلا خسته کننده نبودند و دلت میخواست بقیه اش را هم بخوانی.
        

          یه جاهایی از کتاب خیلی دردناک بود ولی جاهایی که باهاش خندیدم هم کم نبود توی این کتاب از شجاعت و دلیری مردانی گفته بود که باعث افتخار بوده و هستند با خوندن این کتاب متوجه شدم امنیتی که داریم مدیون زحمات و سختی های مردان باغیرت کشورم هستیم🌹
        

          همین که نویسنده بین شهدا حضور داشته، کتاب را خواندنی کرده. بچه های مازندران ناز و محبوب اند. کاش ما هم به آنها برسیم.