به نام خدا
این کتاب در چند بخش، در قالب  پرسش و پاسخ هایی که بین کودکان و خدا شکل میگیرد تلاش کرده خدا را به کودکان معرفی کند. گرچه هیچ کدام از پاسخ ها کلام مستقیم خداوند نیست ولی مضمون آنها همگی بر اساس آیات و احادیث می باشد. همچنین با اینکه این کتاب یک اثر اسلامی شمرده می شود اما با توجه به دقتی که هنگام نگارش آن به کار رفته، از سوی پیروان همه ی ادیان توحیدی  و یا دست کم بیشتر آنها قابل استقاده است.
کار باارزشیست  و به نظرم خوب است هر کودک 9 الی 10 سال به بالا آن را بخواند.مفاهیمی در آن آمده که در کتب دیگر در قالب شعر،قصه،داستان و.. کم و بیش به آنها پرداخته شده ولی کوتاه، مختصر و به زبان ساده بودن این کتاب کاربرد دیگری دارد.

بخشی از کتاب:
خدایا آیا اجازه می دهی فقط بعضی وقتها دروغ بگویم؟

آیا مادرت اجازه می دهد بعضی وقتها دستت را بسوزانی؟  آیا او اجازه می دهد بعضی وقت ها خاک بخوری؟آیا او اجازه می دهد بعضی وقتها به خودت چاقو بزنی؟جواب این سوال ها روشن است مادرت تو را دوست دارد. او هیچ وقت اجازه نمی دهد تو به خودت آسیب بزنی.
ای بنده ی من دروغ آبروی تو را میبرد و دلت را سیاه می کند.من تو را خیلی دوست دارم پس بدان که هیچ وقت به تو  اجازه ی دروغ گفتن را نمیدهم.....
          

            چندین کتاب درباره پرسش های دینی کودکان و چگونگی پاسخ به آنها نوشته شده که مخاطب همه آنها بزرگسالان هستند. یعنی این کتاب ها به پدر و مادر یا معلم، آموزش میدهد که چگونه به پرسشهای کودکان خود درباره موضوعاتی چون خدا، بهشت و جهنم و غیره، پاسخ بدهند، وجه تمایز کتاب "خدایا اجازه" دقیقا همین جاست. این کتاب برای خود کودکان و با زبان آنها نوشته شده و کودک بی واسطه پاسخ پرسش هایی که دارد را پیدا می کند و انصافا هم پاسخ های داده شده خوب و قانع کننده است.
دختر هشت ساله من که خیلی از این کتاب خوشش آمده و حتی وقتی می خواند برادر کوچکترش هم گوش می دهد. لحن طنز و کودکانه سوال ها و پاسخ ها خیلی به جذابیت کتاب 
کمک کرده است.
          

            از اون دسته کتاب هایی است که نمیدونم و دوست ندارم بهش ستاره بدم! به جورایی تکلیفم باهاش نامعلومه...
سوال ها و جواب های خوبی در کتاب امده، ادبیاتی که در کتاب استفاده شده هم برای کودک مناسب هست اما...
چندتا مسئله برام حل نشد....
-بعضی سوالات به نظرم هیچ ربطی به عنوان کتاب و ادعای نویسنده محترم مبنی بر کمک به خداشناسی، پیدا نمی کرد، مثلا اینکه ما چند مدل مار داریم و کدوم از همه خطرناک تره. این به نظرم یه سوال کاملا علمیه که البته میشه به خداشناسی رسوندش ولی توی این کتاب این کار انجام نشده.
- نکته بعد حجم بالای سوال و جواب هاست. بچه ها وقتی سراغ این کتاب میرن، یا سوال دارن یا ندارن. اگر سوالی نداشته باشن و بخوان از اول تا اخر این کتاب رو پشت هم بخونن، هم ممکنه یسری سوالات جدید و نابجا براشون شکل بگیره و هم هیچی یادشون نمونه فردای خواندن کتاب، چرا که یهو کلی اطلاعات بهشون رسیده.
- یه نکته مهم که اونم  باعث میشه مطالب کتاب فرار باشن از ذهن، مستقیم گویی کتاب هست. کتاب هیچ داستانی نداره و همه چیز کاملا رو و مستقیم بیان میشه. که این هم باعث میشه مطالب تو ذهن بچه ها نمونه.
-درسته که هم سوالات خوب بودن و هم جواب ها، ولی یه عالمه چیز خوب و مقوی رو هم ما یه جا با هم نمیخوریم، هر چیزی رو به اندازه و فقط با چیزایی محدود دیگه ای قاطی می کنیم و یه غذای خوب میسازیم، ولی این کتاب کلی چیز ویتامین دار رو همینجوری در حجم زیاد باهم قاطی کرده و به خورد مخاطب داده. به نظرم مخاطب هم از طعمی که  معلوم نیست چیه لذت نمیبره .
- چون جواب سوالات از طرف خدا داده می شد، من یکسری جاها لحن و ادبیاتی که برای خدا بود رو نپسندیدم؛ خدای بی رحم و خشنی اونجوری جواب میداد.