یادداشت میم صالحی فر

        از اون دسته کتاب هایی است که نمیدونم و دوست ندارم بهش ستاره بدم! به جورایی تکلیفم باهاش نامعلومه...
سوال ها و جواب های خوبی در کتاب امده، ادبیاتی که در کتاب استفاده شده هم برای کودک مناسب هست اما...
چندتا مسئله برام حل نشد....
-بعضی سوالات به نظرم هیچ ربطی به عنوان کتاب و ادعای نویسنده محترم مبنی بر کمک به خداشناسی، پیدا نمی کرد، مثلا اینکه ما چند مدل مار داریم و کدوم از همه خطرناک تره. این به نظرم یه سوال کاملا علمیه که البته میشه به خداشناسی رسوندش ولی توی این کتاب این کار انجام نشده.
- نکته بعد حجم بالای سوال و جواب هاست. بچه ها وقتی سراغ این کتاب میرن، یا سوال دارن یا ندارن. اگر سوالی نداشته باشن و بخوان از اول تا اخر این کتاب رو پشت هم بخونن، هم ممکنه یسری سوالات جدید و نابجا براشون شکل بگیره و هم هیچی یادشون نمونه فردای خواندن کتاب، چرا که یهو کلی اطلاعات بهشون رسیده.
- یه نکته مهم که اونم  باعث میشه مطالب کتاب فرار باشن از ذهن، مستقیم گویی کتاب هست. کتاب هیچ داستانی نداره و همه چیز کاملا رو و مستقیم بیان میشه. که این هم باعث میشه مطالب تو ذهن بچه ها نمونه.
-درسته که هم سوالات خوب بودن و هم جواب ها، ولی یه عالمه چیز خوب و مقوی رو هم ما یه جا با هم نمیخوریم، هر چیزی رو به اندازه و فقط با چیزایی محدود دیگه ای قاطی می کنیم و یه غذای خوب میسازیم، ولی این کتاب کلی چیز ویتامین دار رو همینجوری در حجم زیاد باهم قاطی کرده و به خورد مخاطب داده. به نظرم مخاطب هم از طعمی که  معلوم نیست چیه لذت نمیبره .
- چون جواب سوالات از طرف خدا داده می شد، من یکسری جاها لحن و ادبیاتی که برای خدا بود رو نپسندیدم؛ خدای بی رحم و خشنی اونجوری جواب میداد.