تلاش کردم بخوانم، نشد، فصل اول کتاب درباره عصر صفوی، آنقدر غیر علمی و سطحی و مغلوط بود که فعلا رغبت نکردم ادامه بدم. 
        

          برای این که خیلی از چیزهارو با تجربه یاد نگیریم و عمرمون رو پای تجربه کردن های بیخود بگیریم میتونیم تاریخ بخونیم مخصوصا تاریخ معاصر کشورمون چون خودِ تاریخ نشون داده که تاریخ تکرار میشه
        

          اگر میخواهید بدانید ایران از زمان صفویه تا همین حالا چه وقایعی را به خود دیده و چه رنج ها و زخم ها که خورده این کتاب مناسب است.
ما باید از تاریخ کشور خود بدایم تا تجربه کسب کنیم و اینده را بسازیم. کتاب تاریخ معاصر ایران کتاب خوبیست.

«تاریخ معاصر ایران» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/128289
        

          کتاب موضوع به شدت مهم هست اما متاسفانه جذاب نیست
        

          اگر دنبال کتابی هستید که مختصر و مفید از تاریخ معاصر ایران مطلع شوید، این کتاب گزینه بسیار خوبی است.
در این اثر از ابتدای صفویه تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران بیان و تا حدی تحلیل شده. دکتر نجفی سعی کرده مطالب حاشیه‌ای و غیر اولویت در خط سیر اصلی وقایع را حذف کند تا مخاطب به خوبی بتواند امتداد و برهم کنش اتفاقات و تصمیمات را دنبال کند.
کتاب دید کلی خیلی خوبی نسبت به 500 سال اخیر ایران می‌دهد
        

          جایگزین کتاب درسی!

اگر به دنبال اطلاعات مفید و مختصری در مورد تاریخ معاصر ایران هستید، این کتاب گزینه مناسبی می‌تواند باشد. وقایع ایران از عصر صفوی تا پیروزی انقلاب اسلامی با نثری روان روایت شده است. سبک نگارش کتاب به گونه‌ای است که گویا نویسنده می‌خواسته آن را جایگزین کتب درسی مدارس کند. از طرفی شباهتِ آن به کتاب «دوباره به آسمان نگاه کن» (جلد سوم از مجموعه روایت تفکر، فرهنگ و تمدن) قابل توجه است که البته کتاب تاریخ معاصر کمی مفصل‌تر به وقایع پرداخته است.

 البته در خصوص تحلیل عوامل خارجی و علت قدرت و نفوذ دول اروپایی در ایران و سایر کشورها، در این کتاب سخنی به میان نیامده است که دانستن این مطالب به تحلیل بهتر مخاطب کمک خواهد کرد. در این زمینه، خواندن همان مجموعه پنج جلدی اشاره شده از نشر معارف توصیه می‌شود.

 یکی از ویژگی‌های کتب تاریخی، وجود اطلاعات و جزئیات بسیار زیاد است که گاهی مخاطب را خسته می‌کند؛ برخی نویسندگان که مخاطب عام دارند برای حل این مشکل به روایت داستان‌گونه رو می‌آورند. در بخش‌هایی از کتاب فاصله گرفتن نویسنده از روایت داستانی، باعث خستگی مخاطب و کم‌اهمیت جلوه کردن مطالب می‌شود. از دیگر ایرادات کتاب می‌توان به عدم وجود ارجاع درون متنی یا پاورقی اشاره کرد که خصوصا برای یک کتاب تاریخی بسیار مهم است. 

ایجاز گویی نویسنده و همین‌طور عدم پیوند صحیح وقایع تاریخی نیز گاهی باعث مبهم شدن مطلب شده است. از طرفی تغییر سبک نگارش از روایت تاریخ به سمت تحلیل تاریخ در میانه‌های کتاب به چشم می‌خورد که می‌تواند به نوبه خود مثبت یا منفی باشد. هم‌چنین تحلیل تک‌بعدی برخی اتفاقات مانند حوادث عصر مشروطه ایراد مهمی است. 

البته افزودن مطالب اضافه بر متن اصلی در قالب «حکایت تاریخی»، «بیشتر بدانید»، «طنز تاریخی» و «برگ زرین» تا حدودی به جذابیت و ممتاز کردن کتاب کمک کرده است. 

در کل این کتاب برای کسی که تازه می‌خواهد تاریخ‌خوانی را شروع کند مناسب است؛ در غیر این صورت، مختصر گویی و رد شدن سریع از وقایع تاریخیِ مهم برای کسی که با تاریخ آشنایی ابتدایی دارد، آزار دهنده است.
        

          کتابی مفید برای بازخوانی و آشنایی با سیر کلی تاریخ معاصر ایران.