گاهی فکر می کنی ، خیلی خوب یک اسم را می شناسی و دقیق می دانی کیست.......
اما به خود میایی و می بینی هیچ نمی دانی 
آن اسم فقط اسم نبوده که تو به خاطر سپرده بودی...
به اسم ها عمیق تر نگاه کنیم می بینیم که جهانی را در خود نگه داشته اند....
و من چه غریبم در این جهان، که هنوز هم نمی شناسمت...
چه غریبم که هر چه بیشتر می گردم کمتر تو را می یابم....
چه غریبم....

پ.ن: به مجنون گفتم زنده بمان،فرهادخضری
الم خیلی زاده
          

            اولین کتاب داستانی بود که خواندم  و شاید اولین شهیدی که در موردش بیشتر از یک اسم و تاریخ تولد و شهادت می‌دانستم البته باز هم به اندازه ی مطالب کتاب نه بیشتر.
ماجرای شجاعت و توانایی مدیریت و ایجاد وحدت توسط شهید در مناطقی که بنا بر نیاز حضور داشتند خیلی زیباست .
دوست نداشتم تا  پایان کتاب بخوانم چون می‌دانستم همچین شخصیت برجسته ای در اخر کتاب دیگر در این دنیا نیست .
هرچند یقینا  شهدا بل احیاءٌ عندربهم یرزقون هستند.♥️


          

            اینکه وصف شهید همت رو از جانب افراد مختلفی بشنوی خیلی جالبه.
بعضی جاها یه مطلب مشترک از دید افراد مختلفی روایت می‌شد که اینم شیرینی خاص خودش رو داشت.
بین کتاب‌هایی که از زبان خانواده‌ی شهید خوندم، این کتاب کامل‌ترین روایت رو از زبان خانواده‌شون داره.
قلم نویسنده هم تقریبا خوب بود، از سبک نوشتارش راضی بودم. حالت گفتاری رو خوب نوشته بود.
          

            عاشق این کتاب بودم توی دبیرستان.
نحوه آشنایی شهید همت و همسرشون و اولین مواجهه شون خیلی جالب بود.
زندگی ساده و خانه به دوشی شون رو دوست داشتم.
عشق و محبت شون و صبرشون در نبود همسر و بعد تحمل فراق و شهادت ...

هر بخش این کتاب از زبان یک راوی از اعضای خانواده و دوستانشون هست.

«به مجنون گفتم زنده بمان؛ شهید محمد ابراهیم همت» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/74452
          

            ﷽
"به مجنون گفتم زنده بمان!"
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا 
فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ 
أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ
هرگز خیال نکن کسانی
که در راه خدا شهید شده‌اند،
مرده‌اند! بلکه ‌به‌طور ویژه
زنده‌اند و در حضور خدا
به آنان روزیِ مخصوص می‌دهند.

حیات مجنون گرو در احیای ارزش هاست
ارزش هایی که حاکی از عزت و استقلالِ 
بشری هستند.ارزش هایی که اگر نباشند 
حیاتِ دنیوی فاقد اعتبار خواهد بود.
در صحنه ی جنگ و در میان آتش دشمن
به نسبت توپ و تانک عدو
تعداد اسلحه های نظامیِ ما ناچیز بود
"این بود که شهید همت میگفتن ؛ کربلا رفتن
خون میخواهد!"
وجب وجب این خاک رو نه با اسلحه 
که با جون و خون حفظ کردند.
جوون هایی که توی اوج جوونی
از زن و زندگی و بچه و آرزو
دل کندند و پر پرواز گشودند.
و در این میان
سهم همسر و مادر و بچه هاشون
شد اشک و دلتنگی و بی تابیِ بی پایان...

برای من این کتاب شروعی برای شناخت شخصیت شهید همت بود...