"داستان آنجا که دیگر دلیلی نیست گفت‌و‌گویی خیالی‌ست بین یک مادر و پسر شانزده‌ساله‌اش بعد از خودکشیِ او."
همین یک خط ترغیبم کرد کتاب را بخرم و بخوانم و دقیقاً فردای روزی که به دستم رسید، شروعش کردم. اما خیلی زود دست کشیدم؛ چون ترجمه درنیامده. این کتاب پر از بازی با کلمات انگلیسی است که مترجم نتوانسته به متن فارسی منتقل کند. البته من شک دارم انتقال این ظرایف زبانی به فارسی امکان پذیر باشد. مثلاً این جمله:
Endear, I thought. what an odd word. Endear. Endure. En-dear. In-dear. Can you out-dear someone?
ترجمه شده به: فکر کردم عزیز کردن، چه کلمه عجیبی! کلمه برعکسش هم مگر هست؟ مثلاً خوارکردن؟
صفحه بعد هم بازی مشابهی با enfold و unfold شده که ترجمه شده به دربرگرفتن و آشکار کردن.‌
من البته قصد نقد ترجمه را ندارم، چون متن قابل خواندن است، بیشتر منظورم این است که هر کتابی را نباید ترجمه کرد. این بازی با کلمات و هم ریشه ها و مترادف ها در فارسی درنمی آید و نمی شود هر صفحه را پر از پانویس کرد. و اینطور هم نیست که بشود این بازی ها را در متن فارسی پنهان کرد که کسی متوجه نشود دارد قسمتی از کتاب را از دست می دهد.
        

          مالیخولیایی و غمگین بود. من دوست نداشتمش.
        

          بعضی کتاب‌هارو باید آروم‌آروم بخونی، بعضی‌ها هم ارزش خوندن و وقت‌گذاشتن ندارند؛ این کتاب حد وسط این دو‌دسته است. پر از فلسفه‌چینی و کلمه‌بازی‌ِ جریان سیال ذهنِ سوگوار و بیماریه که فکر می‌کنه دیالوگ‌نویسی می‌کرده.