این که در میانه ی حملات افکار منفی و حتی سرنوشت ساز جوانی این کتاب به دستم رسید خدا رو صد هزار مرتبه شکر میگم!
روزی که پدرم این کتاب رو بهم هدیه داد راستش دوست نداشتم بخونمش و مدتی در کتابخونه خاک خورد . فکر میکردم یه سری حرف تکراریه در باب چگونه خوب باشیم و بمانیم ؟ نصیحت های بی فایده …
بالاخره با اصرار پدرم که خودشون خونده بودن و میگفتن از خوندنش پشیمون نخواهم شد با بی میلی کتاب رو شروع کردم و شروعش با نامه ی عرفانی امام به عروسشون بود و اون شعر معروف : فاطی که ز من نامه ی عرفانی خواست ، از مورچه ای تخت سلیمانی خواست …
اولاش یه سری حرفای تکراری بود و شروعش شاید بشه گفت و نو بودن یا هیجانی نداشت 
اما هر چی گذشت دیدم نه تنها دارم راهکار های  جدیدی برای مبارزه با نفسم یاد می گیرم حتی خیلی کارای ساده مثل نماز اول وقت خوندن و دائم الوضو بودن هم علت و حکمتش رو فهمیدم
به جایی رسیدم که گفتم کاش زودتر باهاش آشنا شده بودم تا خیلی خطا ها رو انجام نمی دادم !
اونقدر بعضی نکاتش جالب بود که روی این کاغذهای رنگی چسب دار می نوشتم و توی اتاقم می زدم تا هر روز ببینمشون
علاوه بر محتوا جلوه ی دیگه ای از امام خمینی (ره) هم برام آشکار شد که  قطره ای از دریای اخلاق و عرفان و عظمتشون رو درک کردم 
به نظر من که بودنش توی کتابخونه ی هر آدمی که دوست داره سالم زندگی کنه فارغ از هر دین و باور و عقیده ای لازمه !
        

          آدم شدن محال است !!!!
اما با خدا همه چیز فرق میکند
        

          همشو یهو نخونید حیف میشه، بذارید هرشب یه بخششو با لذت بخونید